2022 16 Buron d'Eylac - Super-Lioran
Vrijdag 10 juni Etappe 154
Wat een geluk: Marion is weer opgeknapt en het is inderdaad stralend weer. Murat ligt ook nog ideaal voor de etappe van vandaag, want het eindpunt Super-Lioran is maar een kwartier rijden en daarna is het een half uur naar mijn eindpunt van woensdag: Buron d’Eylac. Rond negen uur zijn we daar op pad. De GR4 gaat officieel naar de pas en dan over de Puy Mary, maar vooraf hadden we al gedacht dat dat te veel voor één dag zou worden. We volgen daarom een pad onder langs de Puy Mary naar de crêtes waar de GR4 weer van de Puy Mary omlaag komt. Het landschap is fantastisch en het weer ook: zon en rond de 20°C. Marion is helemaal in haar nopjes want het lijkt hier op Schotland.
Over de bergkam loopt het heel makkelijk, alleen de Brèche de Rolland is even dalen en klimmen. Hoewel Marion het wel erg spannend vindt, gaat ook dit goed en kunnen we verder. De naam Brèche de Rolland is overigens wel verwarrend, want in de Pyreneeën ligt een veel bekendere Brèche de Roland met maar één ‘l’, dus iedereen denkt dat je een fout maakt.
Ook de rest van de bergkam loopt aangenaam met links het grote dal waar we uit Murat kwamen en rechts eenzelfde dal dat uiteindelijk bij Aurillac komt. De hele Cantal is eigenlijk een heel grote vulkaan waarvan Puy Mary het midden vormt en van waaruit als een ster allemaal dalen naar buiten lopen. Het is van de drie Auvergne-gebergtes voor ons zeker de mooiste. Er zijn best veel wandelaars vandaag, maar dat is niet storend. We zijn wel benieuwd hoe het hier in de weekenden of vakanties zal zijn; op de Puy de Dôme vonden we het met Hemelvaart ook al te druk.
We eten midden op de bergkam onze tweede meloen deze vakantie, een oude wandeltraditie waar altijd op een bergtop of in ieder geval een hoogtepunt een meloen werd gedeeld. De tocht van vandaag is zeker het hoogtepunt van onze Auvergne-tocht en maakt dat de tegenslagen minder zullen blijven hangen. Even voor de afdaling naar Super-Lioran hebben we onze echte lunchpauze met koffie en vers brood en het is ronduit genieten van de uitzichten. Hier is het met wandelaars een stuk rustiger: de meeste lopen alleen een rondje bergkam met soms nog de top van de Puy de Peyre Arse.
De afdaling naar Super-Lioran valt tenslotte heel erg mee: het is 300 meter dalen maar gaat redelijk geleidelijk en kruist weliswaar skihellingen, maar is voor het grootste gedeelte bos. We moeten evengoed nog een pauze op Col de Font de Cère inlassen, want het is erg warm geworden en veel schaduw is er niet. Om drie uur zijn we bij de auto in Super-Lioran dat een stuk kleiner is dan Super-Besse maar wel meer lijkt te leven. Vervolgens halen we de andere auto op, zetten de Fiat op het eindpunt van morgen in Albepierre en na inkopen gaan we douchen, spellen en borrelen bij ons huisje. Roodverbrand want toch weer niet vaak genoeg ingesmeerd gaan we niet laat bed.