2023 1 Albepierre - Liozargues
Zaterdag 27 mei Etappe 156
Wat hebben we hier naar uitgekeken! Na 4 jaar gaat onze tocht weer echt verder: met rugzak, vrij kamperen en off-the-grid. Natuurlijk hebben we in de tussentijd ook mooie tochten gemaakt en zelfs een Ireland2Corsica tocht, maar nu is het toch echter. Na een perfecte treinreis gisteren naar Murat is onze taxi ruim op tijd en kan de beginfoto al even over negen bij de fontein in Albepierre worden gemaakt. We zijn weer en route! Het is prima wandelweer: nu nog een graad of 13, het zal vandaag richting 23°C gaan. Marion heeft vanwege een antibiotica kuur UV-werende lange T-shirts en een grote hoed aangeschaft. Zonnebrand factor 50 moet de rest doen.
De GR4 begint al snel met een stevige en steile klim van 200 meter waarbij we een stuk door rotsen moeten (Roche Troucade) en we achter ons nog de toppen van de Cantal kunnen zien. Bovenop het plateau staat een wegwijzer naar point de vue ‘Croix du Ché’ en daar houden we een appel/drink pauze met uitzicht op kale weidevlaktes die naar de Cantal klimmen. Een kudde koeien wordt omhoog naar de bergen gedreven. We zijn al volop in vakantiesfeer.
De rest van de dag wordt geleidelijk afdalen. Verscheidene gehuchten volgen; overal wonen nog wat mensen. Om kwart voor twee zijn we in het grootste dorp hier: Valuejols. Het is niet sfeervol, maar er is wel een terras en een winkel. We krijgen op dat terras echter niks meer, want ze zijn om half 2 dicht en hoewel er nog wat volk is, is het ‘desolée’. Fransen zijn nog steeds niet van de commerciële en op zich is dat wel charmant. We zetten onze eigen koffie en bekijken de mensen die zich hogerop in het dorp verzamelen. Dan valt het kwartje: een begrafenis. Op het terras van de winkel die ondertussen open is drinken de begrafenisondernemers wat voordat ze zich naar de kerk spoeden. We maken de begrafenisstoet niet meer mee, want er komen donkere wolken aan en het wordt drukkend.
Gedurende de 7 kilometer die we nu door glooiende weilanden lopen zien we ook bliksem voor ons. We buigen gelukkig iets naar links, vragen nog snel ergens water en dalen dan door een hobbelig bosje af naar het dal waar we willen kamperen. Precies de wei die we op het oog hadden is net gehooid, dus laag gras, en heeft onderin vlakke en beschutte plekken. Hoewel er een paar druppels vallen blijft het droog. De tent wordt voor de eerste keer opgezet en ingericht en terwijl we wat drinken zien we wat mountainbikers en een pick-up truck langsrijden terwijl ze ons niet zien. We eten een gevulde champignonsoep en delen een prima vega pakje chili. Voor negen uur liggen we in de tent. Marion heeft vandaag geweldig goed gelopen dankzij de vele kilo’s minder.