2023 14 la Blacherette - les Vans
Vrijdag 9 juni Etappe 167
Om 6 uur staan we op, want het zou al vroeg gaan regenen. We willen proberen zo lang mogelijk de regen te vermijden. Dat is deze vakantie tot nu toe goed gelukt. Wat betreft slapen was het vlak, maar wel heel warm; we zijn duidelijk in de invloedsfeer van de Middellandse Zee. We drinken alleen een kop koffie als ontbijt. Niet alleen om snel op pad te zijn, maar ook omdat we naast moeheid en naderende regen vandaag nog een derde uitdaging hebben: we moeten het doen met 4 sneeën roggebrood, een halve blok St. Nectaire, 2 proteïne repen en een pakje soep.
We beginnen met de kleine verharde weg naar la Blacherette omhoog te lopen. Er hangt nu al veel lage bewolking en het is klam, dus zweten. Qua landschap is het vandaag een voortzetting van het dal van Thines, gevolgd door het grotere Chassezac-dal: steile groene hellingen met toch ook veel rotsen. Na een half uur lopen snijden we met een oud muilezelpad een bocht af. We zullen de rest van de dag nog veel van zo’n paden volgen. Gelukkig zijn ze nog vaak in goede staat, dus goed beloopbaar. We ontbijten langs een vrij vlakke bosweg op het plateau met brood en soep en al snel daarna zitten we in de mist en gaat de regenkleding aan: de weersvoorspellingen klopten helaas weer.
Rond 10 uur is er gelukkig een periode van droogte en hebben we een koffiepauze op een rotspartij in een dal onder Malarce. Een fantastisch gebied hier met muilezelpaden, verwilderde landbouwplateau’s ernaast, steile bossen, watervalletjes en tot ruïne vervallen natuurstenen huizen. Zuid-Frankrijk!
Hierna is het gedaan met de pret: het gaat weer regenen en houdt niet meer op en we hebben nog 12 km. te gaan. Die vallen behoorlijk tegen: de GR4 volgt ook tijdens de afdaling naar les Vans nog steeds kleine oude paden en niet de comfortabele verharde weggetjes die tussen de huizen lopen. Zo hoort het ook, maar deze keer was dat wel lekker vanwege de regen en de vermoeidheid. Dankzij de energiebom-repen van Decathlon redden we het in ieder geval wel qua eten.
Nu we in Mediterraan gebied komen, verschijnen villa’s en landhuizen met zwembaden, palmen, agaves enz. Les Vans is de eerste van waarschijnlijk veel plaatsen die door rijke Noord-Europese stadsmensen hiermee omringt is en daardoor nog levendig blijft, anders dan het doodbloedende binnenland dat we tot nu toe hebben gezien.
Uiteindelijk zijn we om 14u. op camping Castanhada. Die ligt het dichtste bij het centrum van les Vans. We nemen geen kampeerplek maar een kleine stacaravan voor twee nachten, want we zijn gesloopt. Marion kan sowieso slecht tegen hitte, ik ontplof deze keer ook en het duurt een uur voor we weer iets kunnen. Tussen de buien door lopen we naar de dichtstbijzijnde supermarkt en daar ligt een biologische winkel naar ons hart: groot, veel keuze én heel veel ‘en vrac’, dus zelf zakjes of flesjes vullen. Verpakkingsloos! We eten macaroni en doen de was en liggen vroeg in bed, nog steeds stuk. Het heeft nog behoorlijk geregend vanavond en ergens lezen we 28 mm. neerslag vandaag.