2023 17 Grospierres - Vallon Pont d'Arc
Maandag 12 juni Etappe 169
We hebben prima geslapen. Maar goed ook, want we staan al om kwart over zes op. Het is hier in het lagere gebied van de Ardèche namelijk veel warmer dan in de bergen plus we moeten vandaag om 14.15u. de bus in Vallon Pont d’Arc hebben en dat is iets meer dan 15 kilometer lopen.
Om 7 uur zijn we weg en lopen we het stuk route dat Pierre ons gisteren heeft aangeraden. Dat gaat langs de Font Vive, dat een klein blauw meertje is waar een riviertje boven de grond komt. We hebben al eerder zo’n resurgence gezien en het blijft mooi en een beetje magisch. Iets verder ligt een verlaten dorp en dan is het bijna twee uur over boswegen door een plateaubos met lage eiken en stekelstruikjes. Vrij saai, maar het schiet wel op en we zijn de hitte gelukkig nog voor. Net als gisteren voor mij maar 1 stok, want de elleboog is nog wat geïrriteerd en dik.
Na een koffiepauze wordt het landschap gelukkig gevarieerder. We dalen af naar Salavas vlakbij Vallon Pont d’Arc en krijgen daarbij links van ons steeds meer uitzicht over het Ardèche-dal met de rots van Sampzon, een vrij staande tafelberg tussen plateau en dal. Twee schapen lopen een stuk met ons mee en na een laatste afdaling over een verhard weggetje door grasland, zijn we nog voor 12 uur in Salavas. Op weg naar de brug over de Ardèche is het één en al campings en restaurants: niks voor ons. Na de eindfoto op de brug hebben we nog twee uur om wat te eten en te drinken, voordat we de bus naar Montelimar nemen. Dan nog de trein naar Lyon en morgen de TGV naar huis.
De tocht was ronduit geweldig, Na 2 jaar Corona en een tocht waarin we met 2 auto’s gingen en Marion maar stukken mee liep, was dit weer als vanouds: een echte avontuurlijke trektocht, met vrij kamperen, mensen ontmoeten en veel zien. Het heeft daarbij zeker geholpen dat Marion zoveel is afgevallen, want het lopen ging perfect. Wat het meeste bij zal blijven van deze tocht was het dagelijks steeds ruiger wordende landschap met als hoogtepunt Loubaresse-Thines. De tocht kon eigenlijk niet mooier worden opgebouwd. Het wisselvallige weer met elke namiddag onweer was ook bijzonder voor deze tijd van het jaar. We hebben echt geluk gehad dat wij dat op een of andere manier telkens net hebben ontlopen.
De volgende tocht is nog best spannend met de Mont Ventoux en de vraag hoe het met de hitte zal zijn en of er gebergtes vanwege bosbrandgevaar zijn afgesloten. Eerst echter weer bijkomen en het verslag maken.