2023 6 le-Malzieu-Ville - le Sauvage
Donderdag 1 juni Etappe 160
We staan weer op tijd op om de kans op lopen in regen of onweer te beperken: In het warme washok pakken we alles in zonder koffie, want die nuttigen we in een café in het dorp. Altijd leuk zo’n café waar om acht uur de eerste man aan het bier zit en drie-vier anderen aan de koffie. Bij de supermarkt kopen we vers brood en ook lucifers, want onze piezo aansteker heeft in aspergesap gedreven en is stuk.
We ontbijten een half uur later op een landweg waar we nog een keer mooi uitzicht hebben op het stadje en ook de kapel en rotsen van eergisteren. Het stijgt vandaag aardig: we beginnen op 860m. en het hoogste punt wordt 1348m. We steken vandaag namelijk de Margeride rug over. Na 6 kilometer zitten we al op hoogte en buigen de eindeloze bossen in die we een hele tijd links voor ons hebben gezien. Al snel zijn links en rechts grote ronde rotsblokken met mos en verwilderde weilanden. Prachtig ruig.
Op een driesprong houden we een koffiepauze voordat we van de boswegen af gaan en een stuk kleine paadjes krijgen. Het is ondertussen weer volop zon, maar wel merkbaar kouder dan eerder. In het gehucht la Vialette drogen we de tent aan een bouwsel dat we hier in elk dorp hebben gezien en waarvan we vermoeden dat het gebruikt werd om iets aan hoeven van koeien of paarden te doen. De lunch bestaat hier uit kraakvers brood met visloze tonijnspread uit Nederland. Best lekker. Na een klein dal volgt een zoveelste prachtig smal pad met veel rotsmuurtjes en brem, maar ook andere bloemen. Nu merk je pas hoeveel in Nederland is weggespoten.
In Lajo staat een bord over de Compostella route en die naderen we nu ook. Omdat we vandaag in domaine du Sauvage gaan slapen, één van de grotere gites op dat pad, wijken we een stuk van de GR4 af. Als we ondanks de dreigende regen een stuk verder thee zetten, passeren een stuk of 15 Compostella-wandelaars. De meeste met een jacobsschelp op de rugzak en eigenlijk is niemand vrolijk. Ze zijn nu pas 60 km. onderweg van le Puy, maar een paar lopen toch al erg slecht.
Qua landschap blijft het hierboven ruig, het is duidelijk een hoog plateau. We hebben opnieuw geluk vandaag, want net als we bij de kapel van St. Roch zijn valt een stevige bui. Bij de kapel ligt een schuilhut en een Compostella wandelaar komt daar ook schuilen. Zijn rugzak is veel groter en zwaarder dan die van mij, maar hij heeft geen tent of slaapmatje bij zich, want slaapt overal in gites. Als hij zijn regenspul tevoorschijn haalt blijkt waardoor: kamaschen en een jas van ultra zwaar materiaal, bijna zeil. We vermoeden dat veel Camino-lopers denken dat de voorbereiding moet bestaan uit veel stevig spul kopen en niet te veel vooraf lopen, terwijl het juist andersom is.
Na de bui lopen we het laatste half uur naar le Sauvage. Iemand zegt lachend dat we de verkeerde kant oplopen: de Camino-lopers gaan inderdaad allemaal dezelfde kant op, naar het zuidwesten, waar wij nu even noordoostwaarts gaan. Om 16.15u. zijn we bij de gite. Het is een enorme versterkt hoeve op een kaal plateau omgeven door bossen. Heel mooi gelegen! Binnen is het behoorlijk druk. Hier kunnen dan ook 41 mensen slapen en het is volgeboekt. Voor we naar onze slaapzaal gaan komen we aan de praat met een Amerikaanse met haar zoon. Ze hebben toen hij met de universiteit begon het Spaanse stuk gelopen en nu na zijn afstuderen volgt het Franse deel. Een geanimeerd gesprek volgt en na inchecken zoeken we elkaar bij het diner weer op.
Dat inchecken is ook een belevenis op zich, want als we onze aangewezen kamer binnenkomen en twee van de drie nog vrije bedden opmaken (je krijgt een hoeslaken, kussensloop en deken. Lakenzak regelt iedereen zelf), raakt de vrouw die daar op een bed zit in paniek. Ze zegt verder geen woord en haalt later iemand anders erbij die vraagt of wij wel de juiste kamer hebben. Dat is zo, dus verder geen discussie meer. Blijkbaar dachten ze een vrouwenkamer of zo te krijgen.
Tijdens het diner is het wisselen tussen Engels (Nadine en zoon Cameron uit de US), Frans (stel uit Nantes) naar Duits (Oostenrijks stel die in München zijn gestart en in grote etappes naar Santiago lopen). Het is gezellig en druk. Qua eten trouwens best goed. Voor de vegetariërs soep vooraf, dan pasta, sla en gekruide kikkererwten, dan kaas of yoghurt en tenslotte rijstpap met krenten. Hoewel het gezellig is, is zo’n route toch niks voor ons: teveel Camino-lopers willen kilometers maken en houden het vaste schema van de boekjes aan, dus morgen b.v. 28 kilometer. Dan zie je te weinig. Ook bevalt het ons niet dat er zoveel bagage-diensten zijn: leuk voor wie het nodig heeft, maar zo wordt het nog meer uitnodigend om grote afstanden te lopen. Rond 9 uur ligt iedereen in bed: een prima tijdstip.