2023 19 Gournier – St.-Martin d‘Ardèche
Zondag 10 september Etappe 171
Het viel niet mee vannacht: Gisteravond om acht uur kwam nog een vrouw met vier kinderen aan en die zette haar twee tenten niet ver van ons. De hele bivakplaats was om tien uur stil, alleen die kinderen waren enorm aan het kuiten. Diverse kampeerders riepen nog om stilte, maar dat hielp niet echt. En moeder greep ook niet in…
We staan om 6.15u. in het donker op en zijn voor 7 uur weer op pad. Al snel zijn we bij de eerste rotswand. Hier kunnen we nog gewoon lopen, maar we krijgen ook vaker stukken met ijzeren relingen zoals gisteren. Om acht uur ontbijten we met koffie langs de rivier. De zon komt op en we hebben uitzicht op een grote rotspunt: la cathédrale. Mooi en ruig.
Het wordt warmer, de truien gaan uit en we passeren het keienstrand van een naturistencamping. Daarna is het een stuk klimmen zodat we weer eens uitzicht hebben. De eerste kanoërs komen langs en ook twee vrouwen met rugzak en een groep van zes vrouwen met rugzak. Die zullen we nog regelmatig tegenkomen. Het zijn de enige wandelaars vandaag.
De route loopt voor het grootste deel een meter of 10 boven de Ardèche, maar er zijn regelmatig wat rots klimmetjes omhoog en omlaag. Het is best vermoeiend, maar ook prachtig. Dit stuk is 12 km. lang, maar men telt er 6 uur voor. Het zijn niet veel hoogtemeters, dus de tijd zit deze keer in een meter omlaag, een halve omhoog, nu en dan echt klauteren en stukken met ijzeren ondersteuning. Er komt zelfs een grot waar we doorheen moeten klimmen en kruipen: Met de rugzak af gaat dat prima.
De laatste kilometers zijn stervensheet en vallen zwaar. Marion zit er helemaal doorheen. Uiteindelijk zijn we tegen 16u. in Sauze, waar de kanoërs ophouden en meerdere terrassen zijn. We drinken hier bijna anderhalve liter, terwijl we onderweg al vijf liter hebben gedronken, plus appels, plus yoghurtjes. De wandelaarsters zijn hier ook allemaal en vooral het tweetal lijkt te hebben geleden. De tocht vandaag was grandioos, maar ook behoorlijk zwaar.
Weg uit de drukte is het 20 minuten lopen naar onze camping. Die is kurkdroog en vrij kaal, maar er zijn tenminste geen kinderen die ons wakker kunnen houden. We eten een maaltijdpakje couscous en zitten de rest van de avond op het terras aan de Leffe 0% en Tripel Karmeliet. Als we net in de tent liggen, knalt mijn matje: een tussenschot heeft blijkbaar losgelaten en zo lig ik op een grote bult. Overmorgen op onze rustdag moeten we in Orange eens kijken wat we daar als vervanging kunnen krijgen.