2023 31 St. Christol d'Albion - Oppedette
Vrijdag 22 september Etappe 180
Het heeft gisteravond nog flink geregend, maar we zijn allebei op geen enkele manier meer bang dat we nat worden: alle vertrouwen in de Hubba Hubba. Ook vanmorgen druppelt het nog wat en daarom wordt alles in onze privé ruimte (lees afwas/afwashok) ingepakt. Dankzij het dorp vlakbij ontbijten we met vers brood. In volle regenkleding vertrekken we om half negen, maar het begint al op te klaren.
Om terug op de GR4 te komen volgen we een vrij rechte weg naar het zuiden. Het is redelijk vlak, gaat door veel bos en loopt lekker. Na 6 km. zijn we terug op de rood-witte route en volgt tot Simiane-la-Rotonde een mooi geaccidenteerd gebied met steeds meer rotsen. Zo te zien is het hier wat zachtere kalksteen dan op de Ventoux. Ondertussen is het strakblauw en zonnig.
Simiane-la-Rotonde heeft een kasteel bovenop een heuvel met een lelijk donjon. Dat is de ‘rotonde’. Het plaatsje zelf ligt daar onder tegenaan met kleine smalle straten. Best sfeervol Provençaals. We zijn op tijd om in het winkeltje wat te kopen en twee koffie te bestellen. De lunchtijden hier in het zuiden zijn ruwweg 12.30u. tot 16.00u., waarmee inkopen wel een uitdaging kan zijn. Vandaag is het in ieder geval gelukt. Een stukje verder ligt een bakker, zodat we voor morgen ook brood hebben. In een veld met nog uitzicht op het stadje, lunchen we uitgebreid en drogen we de kletsnatte tent. Het is weer volop zomer! Als we dan toch slecht weer moeten hebben, dan liever op een rustdag zoals gisteren.
Nu komt een onverwacht mooi stuk: we volgen de Gorges de Voccale over een smal pad onder langs een drooggevallen riviertje. Het is redelijk koel, qua begroeiing een halve jungle en bovenin steile rotsen. Bij Chaloux klimmen we eruit en hebben we opnieuw uitzicht op de Mont Ventoux achter ons.
Over een verhard weggetje is het tenslotte een uur naar Oppedette, waar we de gemeentelijk gite hebben gereserveerd. Het dorpje ligt bovenop een rots, aan het begin van de naar haar genoemde, vrij bekende kloof. Daardoor zijn in dit dorp nog wel redelijk wat toeristen te vinden én is er op het kerkplein een terras waar je broodplankjes kunt bestellen. Er is nu niemand, maar even bellen en een jonge man komt ons bedienen. In de tussentijd is iemand van de gemeente de gite in orde aan het maken. Het flinke glas rosé en de Banon-kaasplank moeten we via bankoverschrijving betalen: pinnen kan hier niet en onze cash is door haperend internet op Mont Serein nu op.
De gite is piepklein: eigenlijk een kamer met 2 stapelbedden, een tafel en WC en douche achterin. Het geeft ons wel de mogelijkheid vrij laat (half zes) nog even de kloof te gaan bekijken. Bijzonder mooi! We eten champignon-pasta uit een pakje en zoals verwacht likt Marion daarbij haar vingers af. Het is tenslotte nog prima douchen en ook nu vroeg naar bed.