2024-10 Rustdag Bastia
Maandag 13 mei Rustdag
We hebben een stuk beter geslapen dan verwacht, vooral dankzij de werkende airco. Het half uur vertraging is niet ingehaald en zo zijn we om half 10 in Bastia. We hebben geprobeerd om een overtocht rechtstreeks naar Ile-Rousse te krijgen, maar die paste ofwel niet in onze planning ofwel was direct volgeboekt. In Bastia begrijpen we waarom: de olympische vlam begint morgen aan een rondje Corsica en een grote groep politieagenten is vanuit het vasteland hierheen gehaald om alles te beveiligen.
Zo hebben we na Toulon vandaag een tweede rustdag in Bastia, want pas om 16.30u. gaat de bus naar Ile-Rousse waar we aan onze 90 Corsicaanse kilometers beginnen. Net als gisteren droppen we daarvoor onze rugzakken in een winkel, deze keer een koffie speciaalzaak. We beginnen vervolgens de dag op een terras op Place St. Nicolas. Zo hebben we dat jarenlang gedaan: hier ontbijten voor de sfeer (beter dan op de boot) en om de file uit Bastia te ontlopen. De grote palmen op het plein zijn wel verdwenen.
We bezoeken de oude citadel van Bastia met het paleis van de gouverneurs, de kathedraal, uitzicht over de oude haven, een prachtig pad onder langs de rotsen en een mooi park aan de voet van de stadsmuren. Het valt op hoeveel hier is opgeknapt. Positief! We lunchen met Mexicaanse tapas bij de oude haven en moeten dan alweer terug om de rugzakken op te halen en de bushalte te zoeken. Eigenlijk was dit best wel fijn, zo’n tweede rustdag op rij. Zo zitten we al in Corsicaanse sfeer, maar vooral omdat zo de voeten, enkels en benen iets meer tot rust zijn gekomen.
In minder dan twee uur is de bus in Ile-Rousse, waar we in het centrum een goedkoop hotel hebben geboekt. Het is erg goedkoop voor zo’n goed gerenoveerde kamer in een druk toeristenoord. Onze nieuwe etenspakjes en gasbommetje liggen al klaar. Die zijn een paar weken geleden op internet besteld en hier afgeleverd. De levertijd in Frankrijk is 48 uur, voor Corsica is dat anderhalve week.
Het is tijd voor actie want om half acht gaat alles dicht en we moeten nog inkopen doen en willen de was nog draaien en drogen. Het inkopen doen gaat goed en de was draaien ook. Alleen gaat het drogen de mist in. Het betaalapparaat neemt geen munten meer aan en nadat wij een berg kleingeld hebben teruggekregen van briefjes, neemt het ook geen briefjes meer aan (geen wisselgeld meer). Er is niemand aanwezig en er is ook geen telefoonnummer, dus gaan we naar ons hotel om vervolgens om kwart voor negen weer bij de wasserette te staan. Die gaat namelijk om negen uur dicht, dus dan moet er iemand komen. Zoals Marion al verwachtte is dat echter iemand die alleen maar opent en sluit en dus niets kan doen. Na wat woorden over en weer belt hij de baas en meldt dat die morgenvroeg om acht uur hier is. Plus hij geeft ons €10,- vanwege de €7,- die in het apparaat zijn verdwenen. We hangen de was daarom maar in de hotelkamer en hopen dat die morgenvroeg droog is. Om morgenvroeg tot acht uur te wachten op de wasserette, daar hebben we geen zin in.