2024-11 Ile-Rousse - Speloncato
Dinsdag 14 mei Etappe 192
Net als bijna alle andere binnen-overnachtingen begint de dag met oploskoffie, in de badkamer met het brandertje gezet. De kleren zijn gelukkig zo goed als droog en zo kunnen we rond acht uur pain de chocolat op het strand eten, met vers brood in de rugzak. De Corsica Linea veerboot van Marseille is aangekomen en ook deze lijkt vol te zitten met politieagenten. Op de straten is te zien dat ook hier vandaag het olympisch vuur langskomt.
Vandaag moet blijken hoe goed onze route ‘sentier Ile-Rousse – Corté’ is aangegeven en überhaupt nog bestaat. De laatste internetberichten over dit pad zijn al tien jaar oud en daarin werd al gezegd dat het zoeken was. Het eerste stuk is in ieder geval goed te lopen én gemarkeerd. Wel met gele strepen, dus we vermoeden dat dit lokale wandelroutes zijn. Over eeuwenoude muilezelpaden met muurtjes erlangs komen we in Monticello, zo’n Corsicaans dorpje bovenop een heuvel. Na Bastia en Ile-Rousse begint voor ons nu het echte Corsica.
We drinken een verse jus en café crême en lopen een kilometer door naar chapelle San Francesco, een oude kapel met uitzichtpunt, maar ook met een school, sportveld en tennisbanen ernaast. Dat ligt allemaal bovenop een heuvelrug. We eten brood met verse Corsicaanse schapenkaas en vinden vervolgens het pad naar Speloncato niet. Het lijkt erop dat het dichtgegroeid is. Dat is waar we bang voor waren, maar na een klein stukje omlopen zien we de gele strepen weer met nu ook oranje/roze strepen, die ook voor de Mare a Mare paden worden gebruikt. Het is leuk om in ieder geval nog sporen van het sentier Ile-Rousse – Corté te zien.
Het loopt voortreffelijk over de oude muilezelpaden en ook het uitzicht op de Corsicaanse bergen voor ons belooft veel goeds. Het is lekker wandelweer en we zien bomen vol citroenen, sinaasappelen en zelfs een amandelgaard. De markeringen volgen een pad dat wel op de kaart staat, maar niet de officiële route zou zijn. Toch volgen we die markeringen, want daar hebben we nu al veel vertrouwen in. Als we op dat pad een blikje makreel eten, komt een man in een 4x4 langs gereden. Hij bevestigt dat dit het goede pad is en zegt dat hij naar zijn tuin gaat. Even later komen we daar langs en geeft hij ons een rondleiding. Er hangen nog clementines, maar het seizoen is voorbij. We krijgen wel vers van de boom sinaasappelen. Heerlijk!
Speloncato nadert snel en de klim naar dit dorpje op een heuveltop valt net als de rest van de tocht vandaag heel erg mee. Om 16u. zitten we op een van de twee terrassen op het centrale pleintje. Wat is dit sfeervol. Onze fruitboer van vanmiddag komt langs met een groot net sinaasappelen en levert die bij het terras in. Waarschijnlijk krijgt hij daar een paar koffies voor. Een Pietra en Corsicaans kaasplankje verder gaan we naar ons hotel voor vannacht. Dat is veruit het grootste gebouw van Speloncato; het is een paleis van een kardinaal geweest. Ook binnen heeft het allure met een enorm trappenhuis en een paleisachtige eet/zitkamer naast onze kamer. We zijn trouwens de eerste gasten dit jaar.
Nadat we ons hebben gedoucht eten we op hetzelfde terras als vanmiddag en proberen we uit te vinden wie hier werkt, wie eigenaar is en wie gewoon een local. De toeristen zijn nu nog spaarzaam en sowieso te herkennen. Het winkeltje zou tot 19u. open moeten zijn, maar is toch gesloten. We kunnen wel nog een stevig kaasje in een Corsicaans etenswaar winkeltje krijgen. Gelukkig hebben we nog voldoende brood.