2024-14 Rustdag Asco
Vrijdag 17 mei Rustdag
Dit moet een ware rustdag worden, want er is in Asco gewoonweg niks te zien of te doen. Het enige wat we moeten is inkopen voor de komende twee dagen. Om de dag te vullen slapen we uit en ontbijten we pas om negen uur op het terras met geweldig uitzicht. Daarna gaan we naar de epicerie en die blijkt dicht ondanks de berichten op internet. Er hangt een bordje ‘als we dicht zijn, vraag dan bij het café’. We vragen bij het café en die zeggen ‘bel het telefoonnummer dat er hangt’. Dus terug, bellen en dan krijgen we te horen dat ze pas om half zes open gaan.
Dat houdt in dat we behalve lunchen in ons hotel, de handwas, verslag schrijven, puzzelen en TV kijken eigenlijk niks doen tot half zes. Voor de zekerheid kopen we wel wijn in de boetiek van ons hotel (opgezet vanwege Covid), voor het geval de epicerie beperkt in haar aanbod is. En inderdaad: beperkt is een understatement. Net zomin als de openingstijden op internet kloppen, klopt het niet dat dit kruideniertje het hele jaar open is. Er zijn alleen nog wat restanten van vorig seizoen. We kopen dus wat we kunnen: appelmoespakjes, tonijn, een plak chocolade en twee pakjes pinda’s. De eigenaresse geeft ons nog wat plakjes witbrood van haar eigen voorraad mee. Dit is onvoldoende. Bij ons hotel vragen we daarom wat ontbijtzaken en krijgen die gratis: plakjes cake, twee ciabatta broodjes, minipakjes Nutella en jam. Als extraatje halen we nog bij ’t café koekjes met geitenkaas. Met deze voorraad plus onze droogvoerpakjes moeten we het wel twee dagen redden.
Het weerbericht meldt voor die twee dagen droog en stabiel weer rond 20-25°C. De inwoners zeggen dat het pad Asco-Corscia zeker nog te doen is, al is een lange broek voor de stekelige maquis wel nodig, net als een GPS. We gaan er dus morgen aan beginnen. Dit wordt wel het spannendste stuk van onze hele route: op internet wordt dit voor het laatst tien jaar geleden beschreven en toen waren er al problemen met markeringen en begaanbaarheid. Daarnaast worden het in twee dagen 2700 hoogtemeters door onbewoond gebied, zonder telefoonbereik. We zijn dus op onszelf aangewezen.