2024-18 Calacuccia - Sega
Dinsdag 21 mei Etappe 197
Hoewel het nog altijd een stuk kouder is dan een paar dagen geleden, is het wel weer zonnig. We kunnen de tent drogen en vertrekken vrij laat, want vandaag is het niet zo ver. We volgen nu niet alleen het nauwelijks belopen Ile-Rousse – Corté pad, maar ook de Mare-a-Mare Nord die veel meer wandelaars trekt. Ondanks dat Rob die elf jaar geleden met Micha heeft gelopen, zijn veel herinneringen weggezakt. De herinnering aan het steeds grootser uitzicht op het meer, Calacuccia en omliggende dorpen met de besneeuwde Monte Cinto is er wel nog, maar niet hoe fijn dit pad slingert en hoe de vegetatie verandert.
We zien eindelijk weer eens varkentjes, al zijn deze niet half-vrij en zitten ze in een rommelig afgebakend gebied. Er zijn ook biggetjes bij en eentje is nog maar dertig centimeter lang, heel klein dus. Na drie uur zijn we boven op de pas: Bocca a l’Arinella van 1592m. hoog. Het is eigenlijk meer een plateau dan een pas, met wat herdershutten en veel loslopende koeien. Maar zoals altijd: mooi uitzicht op het volgende dal. Dat is ook ons laatste: het Tavignano-dal dat we morgen tot Corté zullen volgen. Hoewel het droog blijft, stormt het haast. Met de regenkleding aan is het gelukkig nog te doen qua kou.
Tijdens de afdaling lopen we weer eens door dennenbos en dat was lang geleden. Bijzonder hoe het landschap zich continu blijft veranderen. Refuge de Sega is waarschijnlijk de meest luxe berghut op Corsica. Het ligt niet op de GR20 zoals de andere, maar is wel drukbezocht omdat het maar 4 uur van Corté ligt en ook met stukken GR20 is te combineren. We drinken er Pietra, delen een omelet en zetten onze tent buiten op de bivakplaats op. We koken zelf, ondanks dat je hier ook kunt eten. Dat is echter duur en voor vegetariërs weer niet interessant. Met eigen (goede) Corsicaanse wijn uit wijnzak en stokbrood/kaas/jam hebben we toch een luxe diner.
We komen aan de praat met een Duitse moeder en 18-jarige zoon die gisteren een stuk GR20 hebben gelopen, flink onweer hadden en nu maar afdalen naar Corté. Hierna reizen ze door naar Sardinië en tenslotte naar Sicilië: weer een gezellig gesprek met wandelaars. Een beetje bang voor de kou gaan we naar bed. Marion heeft ons eindblaadje ’22 mei ’24 Corté’ dan al ingekleurd. Het wordt morgen dus onze laatste van bijna 200 etappes.