2024-3 Vauvenargues - Puyloubier
Maandag 6 mei Etappe 186
We zijn al gewend aan op tijd opstaan, dus dat doen we ook vandaag. Na een Nescafé en brood met kaas zijn we om half acht op pad. Het is nog steeds droog maar wel zwaar bewolkt en het waait enorm. We hebben voor de zekerheid de regenbroek en-jas aan. De GR9 volgt het sentier des Venturiers omhoog naar de prieuré, het klooster dat boven op de richel ligt. Het is bijna 500 meter stijgen en het loopt bijzonder goed. Eerst een semi-verharde 4x4 weg en dan een zigzaggend muilezelpad. Om 10 uur zijn we boven. Het stormt haast, maar is nog steeds droog met nu en dan zelfs zon.
De prieuré ligt fantastisch tegen de berg aan en is heel sfeervol met binnenplein met kapel met klok en grote rotsen. In de rotsrichel is een terras uitgehakt waardoor er meer zonlicht is en wij uitzicht op de volgende vlakte hebben. Binnen in de refuge zetten we koffie. Er komen nog wat wandelaars en vooral trailrunners langs. Dat wordt hier heel veel gedaan.
Ons pad volgt nu de richel naar het oosten en is in het begin heel woest. Het is klimmen en dalen over steile rotsen: het lijkt wel de GR20. Het houdt in dat we heel langzaam opschieten. Dat is het echter wel waard: wat een enorm ruige berg met een 300 tot 400 meter rechte rotswand op het zuiden. Nu en dan raakt ons pad de richel, maar hij blijft meestal iets lager aan de noordkant. Het is echt een schitterende route.
We houden het gelukkig droog vandaag, want het is zo al zwaar genoeg. We houden twee tegen de wind beschutte pauzes waarvan één met soep om op te warmen. Na een stuk omlaag met kettingen vindt Marion het niet echt leuk meer, maar evengoed moeten we nog 600 meter behoorlijk steil omlaag naar Puyloubier waar een camping ligt. We hebben gelukkig morgen een rustdag ingepland, want de knieën maar vooral de enkels hebben wat te lijden vandaag.
Om half zeven zijn we daar en krijgen we een plek bovenaan de camping op een terras. Het is wel nog 1x wat klimmen, maar nu hebben we ook mooi uitzicht. Het is de tent opzetten, koken, twee lokale speciaalbiertjes drinken en om half negen naar bed. Doodmoe, maar nog onder de indruk van de Ste. Victoire. Het is de hele dag droog geweest en in de namiddag was het zelfs warm. We hebben geluk gehad.