2024-6 Saint Zacharie - Sainte Baume
Donderdag 9 mei Etappe 188
We hebben prima geslapen hier, ondanks dat de wanden van bordkarton lijken. Juist in de kamer naast ons zijn de enige andere gasten en die kunnen we letterlijk volgen. Om half acht hebben we de bus terug naar St. Zacharie. We ontbijten stroomopwaarts langs de Huveaune, het riviertje dat bij Marseille in de Middellandse zee stroomt. Vandaag doorkruisen we het groene heuvelgebied dat we gisteren zagen tot net voor Ste. Baume; het is het brongebied van de Huveaune.
Het begint vandaag met een koele klim door bebost rotsgebied. Bovenop is een stuk maquis met veel kleurige planten: alles bloeit nu in het voorjaar. Onze eerste pauze is uiteindelijk pas weer onder bij de Huveaune waar al best veel wandelaars langskomen. Het is hier dan ook een mooi wandelgebied met een kraakhelder groen/blauw riviertje, mooie bossen en rondom rotsen. Hoe dichter bij de bron, hoe drukker het wordt. Op een groot grasveld houden we onze lange lunchpauze en daar zijn we niet alleen. Peuters, honden, bejaarden: van alles wordt hier omhoog (of omlaag) gesleept. Wel gezellig en er is genoeg te zien.
De GR9 gaat niet naar de bron, maar klimt links omhoog naar het plateau net onder de Ste. Baume keten. Hier ligt ook de door dominicanen gerunde hostellerie, waar we een pelgrimskamer hebben geboekt. Na een ijsje op het terras checken we in en besluiten we vandaag nog zonder rugzak naar de grot te gaan. Die grot is de reden van de hostellerie hier en hoorde in de Middeleeuwen na Rome en Jerusalem tot de grote Christelijke bedevaartsoorden. Maria-Magdalena zou er hebben geleefd en er zijn nog wat relieken van haar hier.
Het pad gaat eerst licht klimmend door een bos en dan steil met trappen tegen de rotsen omhoog. De grot ligt in de rotswand. Morgen moeten we het stuk door het bos ook lopen, maar door nu naar de grot te lopen, hoeven we morgen het laatste steile stuk niet met zware rugzak op en af te lopen. De Ste. Baume bergketen is waarschijnlijk al zwaar genoeg. De grot is omgebouwd tot kerk met tal van beelden, altaren en inderdaad een gouden reliekhouder met een stuk bot. Toch bijzonder hier.
Klokslag 19.15u. wordt door een pater in habijt de bel geluid. De grote eetzaal wordt voor bijna de helft (85 mensen) gevuld met een gemengd gezelschap: een grote groep van een parochie uit Parijs, losse pelgrims en gelovigen, wij (wandelaars) en een groep jonge vrijwilligers die hier helpen en Axell, die scholieren uit Aix-en-Provence begeleid in een soort geloofsbevestiging en nu tussen twee groepen in zit. We praten veel met haar en de Zwitserse vrijwilliger die hier communicatie directeur is. Erg leuk om dit mee te maken. Bij het eten gaat het vegetarische ondanks het vooraf en vandaag herhaalde doorgeven weer mis, maar macedoine salade vooraf, courgette met semoule (griesmeel) als hoofdgerecht en appeltaart toe is prima. En zoals het hoort: inclusief rode en rosé wijn.
Om half 10 liggen we in bed, toch moe vanwege het extra klimmen naar de grot en weer afdalen.