2024-8 Signes - Dardennes
Zaterdag 11 mei Etappe 190
Om half 7 staan we al op: vandaag wordt een lange etappe (23 km.) met veel hoogtemeters (1500) en dat na een vermoeiende dag als gisteren. We ontbijten met koffie en pain de chocolat bij de bakker naast de Utile die nog dicht is. Met vers brood in de rugzak zijn we voor acht uur op de GR99, onze laatste GR van onze tocht. We klimmen al direct bijna 400 meter door mooi bos over prima paadjes. Bovenop het plateau wordt parapente-les gegeven. Dat is interessant om te zien: ze moeten een stuk rennen met een zeil, dat zich direct met lucht vult en omhoog gaat.
We blijven nu redelijk op hoogte, hoewel dat bij elkaar nog altijd aardig wat hoogtemeters blijken. Het blijven mooie bospaden met nu en dan achter ons nog uitzicht op de Sainte Baume. Dit is een typisch karstgebergte met vreemd gevormde witte rotsen en veel gaten en holen in de grond. Onze grote pauze houden we op Colle de Fède, een rotsplateau waar we onze vanmorgen kletsnat ingepakte tent kunnen drogen. Een stel komt langs en is blijkbaar hun hond kwijt. Dat wordt moeilijk: we hebben al gaten (avens) langs het pad gezien van minstens 5 meter diep.
Na onze pauze volgen nog meer rotsen: eerst een rotswand waar het pad bovenop loopt, dan steil afdalen en tenslotte op weg naar Siou Blanc overal grote rotsblokken en steeds meer met hekjes afgezette avens. Daar zien we ook ijzeren haken, mogelijk t.b.v. speleologie. Het is heel warm en drukkend vandaag. Gelukkig hebben we vers brood, veel yoghurtjes en genoeg te drinken. Na de hut met picknickplaats Siou Blanc is het stug doorlopen over het steeds vlakker en warmer wordende plateau. In de zomer wordt je hier gegrild.
Rond half vijf beginnen we met de afdaling naar Toulon. Dat is imposant met flinke bergen links en rechts en de enorme natuurlijke haven/baai voor ons. We zijn doodop als we om 18u. in le-Revest-les-Eaux zijn, een mooi Provençaals dorpje op een heuveltop, dat ondertussen wel aan Toulon is vastgegroeid. We drinken panaché, doen inkopen en lopen dan de laatste anderhalve kilometer naar onze kamer, wat lager onder het stuwmeer. De kamer is prima met eigen terras waar je niet het idee hebt in een buitenwijk van Toulon te zitten. We eten nog een verse tomaat/mozzarella salade (net gekocht), het laatste pakje droogvoer en drinken een fijne fles rosé (ook net gekocht). Wat zijn we blij dat we nu min of meer twee rustdagen hebben, want het was wel afzien. En toch was het vandaag dat afzien opnieuw waard.