2014 11 Shrone - Millstreet
Dinsdag 19 augustus Etappe 9
Dit wordt een van de zwaarste etappes volgens de cijfers: 21 kilometer, 700 meter stijgen en dalen. En dan gaat het ook nog flink regenen om 5 uur ’s morgens om pas drie uur later op te houden. Ik had gisteren al bedacht om deze etappe aan het einde wat af te korten over de verharde weggetjes, nu gaan we vooraf wat afkorten op de Duhallow Way die we vanaf hier gaan volgen. De E8 is per slot van rekening een leidraad, geen keurslijf. Inpakken is vandaag een heel gedoe, want de buitentent is nat en we willen proberen de binnentent droog te houden. Door een nieuwe bui wordt evengoed alles nat en snel ingepakt.
De keuze om eerst de verharde weg te volgen, blijkt een goede. Net als gisteren regent het vanmorgen namelijk weer nu en dan en later klaart het op. Rechts van ons zien we de hele tijd de mooie heuvelrug met hier en daar een rotskloof waar het pad overheen loopt. Na onze lunch langs de weg gaan we om half een omhoog over de Duhallow Way de heuvelrug op. We hadden al regelmatig mooi en groots uitzicht links over het noordelijk gelegen platteland, nu wordt het nog wijdser. Een oudere vrouw stopt voor een praatje en ze is erg geïnteresseerd in wandelaars en weet er ook veel van. Ze blijkt een B&B in Millstreet te hebben, vandaar. Later weer op pad zeggen we tegen elkaar hoe grappig het zou zijn als we juist daar zouden slapen vannacht.
We moeten echter eerst nog over een paar prachtige heidepaadjes op de heuvelrug. Het is goed dat we dit hebben gedaan: het weer is goed en dit is prachtig. We lopen hier langs Claragh Mountain, een 452 meter redelijk solitaire top. Na een tijdje moeten we door een donker bos omhoog en volgt een paddenstoelrijk stuk. Aan de andere kant van het bos volgt dan nog een appelpauze en dalen we richting onze B&B voor de nacht: Geararoe. Eerst komen we echter nog langs een enorm groot vervallen landhuis met (vroeger) mooie tuinen daaromheen. Daar barst weer net een bui los en een hele meute schapen schuilt onder een eenzame boom in de wei, terwijl wij onder een andere schuilen. Hoezo domme dieren?
Op de grote weg lopen we tegen onze B&B aan en hoe grappig: het is dezelfde vrouw die we eerder vandaag al tegen kwamen. Ze komt er niet over uit. We krijgen onze eenvoudige kamer, wel met eigen douche, en dan moet zij naar een vriendin. Tijd voor ons om de tent buiten op de waslijn te drogen, zelf te douchen en ons om te kleden. Klaar om in Millstreet inkopen te doen en te gaan eten. Dat is nog een dikke kilometer langs een slingerende drukke weg, dus we wisselen de hele tijd weer naar de buitenbocht voor onze eigen veiligheid.
Millstreet heeft één hoofdstraat of beter gezegd plein met een serie gekleurde huizen erlangs. Marion krijgt bij een apotheek iets tegen haar zonne-allergie, we kopen bij Supervalu voor de komende dagen in en eten in de enige niet take-away hier: de Wallis Arms. Het is best goed eten met lasagne met friet en zalm met aardappelpuree en worteltjes. We vertrekken weer op tijd, want op die drukke weg willen we niet in het donker lopen. Tegen half 10 gaan we slapen.