2015 2 Killavullen - Ballyhooly
Maandag 4 mei Etappe 14
Dat uur tijdsverschil blijft maar lastig en ik heb me erbij neergelegd dat ik om half zeven aan de koffie zit en het verslag schrijf. We kunnen hier dan wel zelf bepalen hoe laat we vertrekken, bij de volgende overnachtingsplekken zullen we toch echt op ons ontbijt moeten wachten en bovendien heeft Marion haar slaap wel nodig.
Nog vrij laat ontbijten we: sodabread, eigengemaakte marmelade en ieder 2 grote gebakken eieren. Dat stond allemaal klaar in onze keuken samen met veel cereals die we niet aanraken. We worden hartelijk uitgezwaaid door de twee nonnen, die om nog rond te komen ook biologische producten verkopen en hun kamers ook aan b.v. engineers verhuren. Ook Ierland is niet meer zo Rooms als vroeger.
Met stralend weer lopen we terug naar Killavullen en stijgen gestaag de beboste heuvels in. De route gaat hier wel 5 kilometer hemelsbreed van de Blackwater river af om daar later weer terug te keren. Zo is het voor ons 20 km. lopen en voor auto’s door het dal slechts 9 km. We volgen brede boswegen door bemoste bossen waar weer veelvuldig waarschuwingsborden voor houthakkers staan; bosbouwgebied dus. Het loopt enorm goed en pas na 2½ uur lopen houden we onze eerste pauze op een brug. Een ouder stel komt over een hek geklommen en ze blijken op zoek te zijn geweest naar een boerderij in de bossen, waarvan de 77 jarige bewoner nu dood is en die pas de laatste drie jaar elektriciteit had. Ze hadden dat huis blijkbaar nooit eerder gevonden, of niet durven te zoeken.
De Blackwater Way wordt nu mooier met steilere hellingen, uitzichten en brem/hei gebied. We lunchen en zetten een tweede kop koffie langs een smalle verharde weg met een kudde jonge stieren naast ons die zoals overal reageren op het getik van onze wandelstokken. Overigens is dit een echt rundergebied, want schapen zien we vandaag niet.
De resterende zes kilometer slingert door parkachtig bos met mooie bomen en nu en dan smalle GR-achtige paadjes. Het lijkt wel zomer, zo aangenaam schijnt de zon en zo warm is het. We verlopen ons een stuk over een door koeien onder gescheten landweg, maar krijgen door de graspaadjes de bergschoenen toch weer enigszins schoon. Ballyhooly blijkt een prachtig kasteel aan de oever van de rivier te hebben en we maken een zeer toepasselijke foto op de brug met ons tweeën, de rivier, het kasteel en het bordje ‘Blackwater river’.
In het dorp is het eerst wat water, kaas, tonijn en wijn kopen en dan volgt een welverdiende Murphies in de pub. Het is een vrij kleine pub met toch nog twee open haarden (waarvan één aan is). We krijgen geen contact met de paar locals die hier zitten en die net als in Bweeng vorig jaar op beroepsdrinkers lijken. Evengoed is het wel aangenaam hier, want er komt wat meer volk en het biljart wordt geïnstalleerd. Er is dus genoeg te zien.
Over de verharde weg lopen we naar onze B&B Tomedjocon en omdat het bord gestolen is, lopen we te ver door. De eigenaresse heeft ons gezien en komt ons met haar busje achterna. We krijgen een mooie ruime kamer met uitzicht en installeren ons met onze fles wijn in de zitkamer. Juliana komt bij ons zitten en de avond vliegt om met gesprekken over van alles en nog wat zoals het bouwen van hun huis, haar vier zonen die in Cork in één huis wonen en natuurlijk onze tocht. Tussendoor wordt de Chinees in Fermoy gebeld die ons nasi met veel groenten en noedels met garnalen komt brengen. Via email had Juliana dat al aangeboden en het is perfect: Heerlijk en het gaat helemaal op. Nog gelachen over mijn gemaakte teleurstelling dat de bezorger een gewone Ierse jongen blijkt te zijn en ik uitroep ‘You promised me a Chinese!’, waarop Juliana aan Marion vraagt ‘Where did you pick up that guy?’. Moe en voldaan om tien uur slapen.