2015 6 Carran Hill - Clogheen
Vrijdag 8 mei Etappe 17
Al om kwart voor zeven zitten we aan het ontbijt en nog geen uur later zitten we in de auto op weg naar de pas bij Barnahown. Het regent nu al en de lucht is helemaal grijs, maar het is gelukkig meer miezelregen dan stortbuien. Misschien hebben nog wat geluk.
Al snel na de pas gaat het landschap over van weilanden naar bruin/paars heidegebied en wordt het verharde weggetje beetje bij beetje een smal pad dat tegen de verwachting in goed beloopbaar is en geen moeras pad is. Het landschap is prachtig kaal met hier en daar weer eens wat schapen en zelfs ook wat turf. Het gaat wel steeds harder regenen en wat vervelender is: veel harder waaien, bijna stormen. Bovendien komt de wind deze keer uit het oosten dus hebben we hem frontaal in ons gezicht. Het is ronduit koud en de thermometer geeft 4°C aan. En dat is zonder windchill factor…
Als ook de handschoenen het niet meer houden en de vingers aanvoelen alsof iemand er met een hamer op heeft geslagen, besluiten we bij Crow Hill de slechtweer route te volgen. De heuvels van 600 meter hoogte, de pas ‘The Gap’ en het bergmeer ‘Bay Lough’ gaan we dus missen. Balen. Het is wel een juiste beslissing, want de wolken komen steeds lager te hangen, dus zal het bovenop wel misten. We willen tussendoor nog wat koffie zetten om de handen te warmen, maar de waterproof lucifers zijn dat misschien wel, de aanstrijkkanten van de doosjes zijn het niet. Geen warme koffie dus.
We lopen twee uur omlaag en zijn rond half een in Clogheen, waar geen enkele pub open is en bij onze B&B Two Rivers niet wordt opengedaan. Gelukkig is in de vrij grote supermarkt een deli met wat zitplaatsen, dus we kunnen droog en warm een broodje eten en koffie drinken. Dan komt een vrouw naar binnen die zegt dat ze denkt dat we op zoek zijn naar haar: het is B&B houdster Georgina die door iemand erop was geattendeerd dat twee doorweekte en verkleumde wandelaars voor haar deur stonden. We krijgen een sleutel want zij moet nog werken en kunnen zo onze kleren drogen en zelf wat op temperatuur komen.
We hopen dat rond drie uur een pub open is en blijkt ook het geval. Het is er een waar de tijd geen 10, geen 20 maar misschien wel 100 jaar heeft stilgestaan: het is eigenlijk een soort schuur met een bar, wat houten banken en houten schotten in het midden. Het is prima en het wordt nog beter als we aan de praat raken met een Ier die in half Europa heeft gewerkt en als ook nog vijf Engelse vrouwen binnenkomen die even later volop zingen. Echt enorm gezellig en zo wordt ook deze verregende dag weer een prachtige belevenis.
Terug in de B&B treffen we Georgina en horen we dat net vorige week een restaurant om de hoek is geopend. Omdat ze nog geen drankvergunning hebben, mag je je eigen drank meenemen. Dus weer even terug naar het supermarktje en met een fles wijn naar het gloednieuwe restaurant. Marion doet zich te goed aan misschien wel 350 gram sirloin (lendebiefstuk), voor Rob zijn het twee vegetarische voorgerechten als hoofdgerecht (geitenkaas salade en champignons). Prima gegeten hier en ook nog heel goedkoop zo met onze eigen wijn. Om half tien liggen we bed. Het Nederlandse slaapritme aanhouden bevalt ons toch het beste.