2015 8 Newcastle - Clonmel
Zondag 10 mei Etappe 19
We hebben als een blok geslapen. Buiten lijkt het te stortregen, maar dat blijkt de stormwind in de bomen. Het ontbijt is in het farmhouse zelf in een apart eetkamertje. Deze B&B heeft een boel prijzen en goede commentaren op internet, maar het is toch weer wat te professioneel met een aparte eetkamer voor de gasten, overal etiketten op potjes en in ons huisje een overvloed van geplastificeerde gebruiksaanwijzingen. Het ontbijt is prima, maar dat was het ook bij b.v. Georgina en daar kostte het maar €60,- en een kamer kost hier €85,- (de cottage is nog duurder). We hebben als wandelaars niet meer nodig dan een warme douche, een schoon bed en een vullend ontbijt en extra aankleding en toeters en bellen zijn aan ons niet besteed.
We worden naar de pub gebracht en daar begint om half tien onze laatste tocht. De weersvoorspellingen zijn niet geweldig: vanaf twaalf uur komt een flink kou-en regenfront en het stormt nu al behoorlijk. We kunnen de 21,5 km. van vandaag echter indien nodig op twee plekken afkorten. We lopen via verharde weggetjes terug naar de route en hebben het net over de twee Engelsen die vanavond bij Georgina zullen overnachten en coast-to-coast lopen, of er komen twee wandelaars aan. Het kan niet missen dat dit ze zijn want het is een lange en een korte en ze hebben korte broeken aan. Ik roep direct ‘Rupert’, want zo heet hij, en hij kijkt verbaasd dat ik zijn naam ken. Een gesprek volgt over hun en onze tocht en het is altijd mooi om ook wat met gelijkgestemde lange afstand wandelaars te kunnen praten. Ze zijn na vorig jaar in Clonmel te zijn gestopt, daar gisteren weer begonnen en aan de geplastificeerde kaartjes te zien zijn ze ook aardig ervaren. Leuk!
Napratend lopen we door en na nog meer kleine verharde weggetjes door heuvels en een piepklein dorpje waar het druk is vanwege de kerkgangers, maken we koffie op een beschutte plek nét voordat we weer de hei en bossen in gaan. Het is nog steeds droog met wat losse druppels, dus we blijven de East Munster Way gewoon volgen. Die slingert 7 kilometer lang over brede bosbanen met vervelende losse keien erop door mossig bos omlaag een mooi dal in. Het is een prachtig heuvelgebied hier, maar helaas mist het boven in de toppen.
Onder in het dal stroomt een heel mooi riviertje met watervalletjes. Het is de Glenary river die we anderhalve kilometer stroomafwaarts moeten volgen en daarna aan de andere kant weer anderhalve kilometer stroomopwaarts. Die omweg is wel de moeite waard, want dit is het ruigste riviertje van deze week. Na een kilometer zien we aan de overkant de ruïne van Carey’s Castle. We kunnen er door het toch wel brede riviertje hier niet bij komen en zetten koffie en lunchen op de oever.
Omdat we er meerdere mensen zien lopen inclusief een gezin met kinderen, lopen we als we iets verder zijn overgestoken er ook maar heen. De omweg is maar een kilometer en het loont zich: het is van dichterbij een prachtige ruïne midden in een dal met bossen eromheen en het lijkt wel onontdekt (wat natuurlijk niet zo is omdat er toch mensen waren). Rond 1800 heeft een rijke schoolmeester uit Clonmel dit kasteel gebouwd en ergens in de loop der tijd is het vervallen geraakt.
Weer terug op de route maken we ons op voor de laatste 5 kilometer van dit voorjaar. Nog één maal een berg omhoog en dan afdalen naar Clonmel. Dat valt nog niet mee. We hebben toch alweer 16 km. in de benen en de helling op en daarna af zijn wel de steilste van deze week. Bovendien is het weer nu echt verslechterd en krijgen we boven op de pas te maken met heuse stormvlagen die het lopen niet makkelijk maken. Jammer, want het is op deze steile heuvelrug met een Holy Year Cross prachtig met hei, brem, rododendrons en veel uitzicht (nu door de regen en mist minder).
Uiteindelijk zijn we rond half zes in Clonmel. Nog een paar straatjes naar de hoofdstraat en daar zien we de Main Guard, het bekendste gebouw van deze stad en ons eindpunt. We vragen iemand een foto te maken en zo komt, behoudens nog een hele dag naar huis reizen, deze tweede 138 km. lange tocht van Ireland2Corsica tot zijn einde. Als het komende zomer ook allemaal goed gaat, zitten we toch al op bijna 20%. We hebben natuurlijk regen, kou en mist gehad, maar gelukkig ook goed weer en zon. Het landschap was volgens verwachting minder ruig dan de eerste tocht, maar de grote rivieren, de bloeiende brem, de kastelen en ruïnes en de zeer authentieke pubs waren de moeite waard. Dit was toch wel het echte authentieke Ierland. Ook de diverse ontmoetingen zullen ons bijblijven. Heerlijk om uit te kunnen kijken naar de volgende tochten.
Vorige dag Volgende dag (zomer)