2015 1 Mallow - Killavullen
Zondag 3 mei Etappe 13
Onze tweede deel van Ireland2Corsica gaat beginnen en hoewel de weersvoorspellingen niet echt goed zijn, hebben we er veel zin in. We hebben de hele winter ook met slecht weer doorgelopen, dus we zijn voorbereid. De grote vraag is hoe de Ierse binnenlanden ons zullen bevallen. Qua natuur zal het zeker minder mooi zijn dan bijvoorbeeld de Beara, maar het gaat uiteindelijk toch om het avontuur en de ontmoetingen.
Rond kwart over een Ierse tijd zijn we bij ons eindpunt van vorig jaar: de brug bij Mallow. De Blackwater river is behoorlijk woest door de 25 mm. regen die hier gisteren is gevallen. Vandaag schijnt zelfs wat zon en kan voor de startfoto de regenjas uit. We zijn eigenlijk hartstikke moe van het vroege opstaan, de hele heenreis en hebben ook al 5 km. gelopen volgens de stappenteller van Marion, maar er wacht toch nog 16 km. door de heuvels vandaag. Het begint met 2½ km. langs verharde weggetjes omhoog naar de aansluiting op de Blackwater Way. Daar komen we een man met hond tegen en zoals te verwachten volgt een gesprek over het weer, onze tocht en de omgeving. Ook dit jaar hebben we moeite om aan het Iers te wennen.
Iets verder verschijnen de eerste schapen, net als de eerste regenbuien. Toch blijft het vandaag voor het grootste deel droog en waar we de laatste tocht naar Mallow vorig jaar niet echt bijzonder vonden qua landschap, vinden we dit nu een heel mooie route. Vooral als we na een kop soep halverwege met de afdaling naar Killavullen beginnen. Het gaat door een prachtig, bebost en geaccidenteerd dal omlaag. Het is te vergelijken met de betere Ardennendalen, maar dan met veel bloeiende gele brem.
Redelijk moe, maar niet doodop zijn we om half zes bij The Haven Bar in Killavullen. Het is er redelijk druk met alleen maar mannen die zo te zien al een hele tijd aan het bier zitten. Nadat we ons I2C kaartje aan de barvrouw hebben gegeven, komen we aan de praat met een paar van hun en wordt een biertje gekregen en gegeven. Erg leuk. Tegen zeven uur en (voor Rob) drie Murphies verder, vertrekken we naar ons overnachtingsadres. Het is ondertussen nog drukker geworden (er zijn nu ook vrouwen en kinderen) en is het nog luidruchtiger in de pub.
Dankzij dit bezoekje weten we nu dat we ook met een klein paadje bij het Nano Nagle Centre kunnen komen: na de brug over de woeste Blackwater river links over de oever en dan langs een weiland doorsteken. Dat scheelt 2 km. over de verharde weg. Het is een heel mooi pad zo langs de ruige rivier, de prachtige oude boogbrug en zowaar rotswanden langs de rivier. Nano Nagle Centre blijkt geen zen-achtig meditatiecentrum te zijn, maar een soort retraitehuis waar twee nonachtige dames de zaken regelen. Dat hadden we natuurlijk ook kunnen verwachten in Katholiek Ierland. We krijgen een kamer in een bungalow en hebben zowaar een eigen keuken met bank en aanrecht. Het is wel wat basic, maar voor ons is dit luxe.
Na een lekkere douche volgt gevriesdroogde pasta met kaas-champignon saus uit een zakje, die op een bord echter niet zo aangenaam blijkt uit te zien. De volgende keer moeten we toch maar weer uit het zilverfolie zakje lepelen. Vervolgens nog een glas (!) wijn en wat TV en op tijd naar bed.