2015 13 Inistioge & Jerpoint
Dinsdag 28 juli Rustdag
Het was weer wennen: binnen slapen. Na een paar dagen buiten is het dan al snel te warm. Om half 9 krijgen we een prima ontbijt met naast het gebruikelijke eten ook drie soorten kaas. Omdat onze was maar weinig gedroogd heeft vannacht vragen we naar een waslijn. Omdat die ergens boven is, krijgen we de wasmand mee en zullen zij hem te drogen hangen.
We kopen een foldertje over Inistioge en maken in de zon een rondje dorp. Dat zijn dus de kerk en kerkhof, het park bij de rivier, de brug, het plein, de motte, een holy well en veel leuke huizen. Er lijkt nog redelijk wat horeca te liggen, maar later begrijpen we van pub houder Richard dat hij bij de laatsten hoort die nog geopend zijn.
We pakken voor de zekerheid onze regenjassen en lopen naar Mount Sandford Castle, een bekend uitzichtpunt over het dorp en de brug. Heel mooi. Het is geen echt kasteel, maar een folly: een gekkigheid om de rijken te amuseren. Die rijken woonden in Woodstock House, waar we ook heen lopen. Het house is nu een ruïne, maar er zijn nog altijd grote Franse tuinen bovenop het plateau waar de Nore omheen slingert. Het omvat grote grasterrassen met trappen, een omheinde bloementuin, een allee met haagjes en een theehuis enz. enz.
Na een kop koffie bij de ingang lopen we terug naar de B&B, waar we toch alweer 7 km. gelopen blijken te hebben. Hoezo rustdag? Gelukkig gaat de bus naar Thomastown pas om half drie. We kunnen dus nog even bijkomen. We gaan naar Thomastown omdat daar in de buurt de kloosterruïne Jerpoint ligt die we willen bekijken. Het is 2 km. langs een drukke weg, maar gelukkig hebben we al snel een lift.
Jerpoint blijkt een toeristische hotspot met receptie, entreegelden en geleide rondleidingen. Dat was hier 10 jaar geleden toen Marion er was wel anders, toen was er niets van dat alles. Dit is niet de grootste kloosterruïne van Ierland, maar duidelijk wel een van de bekendere. Het gaat hier vooral om het beeldhouwwerk in de kloostergang dat goed behouden is gebleven. Als zo iets in de reisgidsen staat, dan wordt het direct druk met alle nationaliteiten door elkaar.
We hebben het na een half uurtje wel gezien en liften weer terug naar Thomastown, waar we een gasbommetje kopen en eten voor morgen. Dan gaan op zoek naar een restaurant, maar de enige fatsoenlijke gaat pas om half 6 open en om half 7 gaat onze bus naar Inistioge terug. Het lukt allemaal zonder veel haasten: een pint in een gokpub, precies om half 6 aanwezig in het restaurant, twee gangen besteld en gezegd hoe laat we weg moeten. Vervolgens overheerlijk gegeten, met veel zorg en verse groenten bereid.
Weer terug in Inistioge drinken we in onze pub nog een fles wijn. Er is bijna niemand vandaag. Richard en Anette maken ons duidelijk dat het ook bij hun steeds minder wordt en ook hier de crisis hard heeft toegeslagen. Heel jammer voor zo’n prachtig dorp en zo’n mooie B&B/pub. We sluiten de avond op tijd af met een Irish Mist.