2015 15 Graiguenamanagh - Tom Duff
Donderdag 30 juli Etappe 25
Het liep flink af en het was waterkoud vannacht. We hebben dus niet goed geslapen. Toch blij dat we de extra warme zijden lakenzakken hebben meegenomen, want zo hebben we toch nog een beetje slaap gehad. De eerste acht kilometer vandaag zijn gelukkig vlak, want we volgen het towpath langs de Barrow River. Onderweg komen we langs vier schattige sluisjes. Het zijn plaatjes. Ze zijn heel smal, een paar meter maar, ze zijn handbediend en werken heel vernuftig: water wordt bij-of weggelaten met een luikje en tandrad, de poorten openen is dan duwen tegen grote balken.
Bij de tweede lopen we een kwartier omhoog om op een uitzichtpunt de bekendste sluisjesfoto te maken: Clashganny Lock. Heel mooi. Bij de volgende sluis eten we een reep en een appel en bij de laatste lunchen we en drogen we de tent en slaapzak. Onderweg schijnt de zon en passeren twee kano’s. We zien ook een otter op het pad die voordat we een foto kunnen maken in het water verdwijnt.
Tegen half twee komen we in Borris en het gebrek aan slaap wreekt zich: moe. Na inkopen (brood, wijn, kaas) en een groot ijs bij een tankstation bezoeken we als pauze Borris House, een landhuis in privé bezit. Voor € 5,- kunnen we het domein op, voor € 10,- krijgen we een geleid bezoek in het huis om 15u. We kiezen het eerste en zien het prachtig gelegen, wat vreemde gebouw aan de buitenkant. De tuinen stellen niet veel voor, dus eigenlijk is het heel duur.
Tegenover de entree van het park ligt een chique hotel-restaurant en dat lijkt ons niks. Vervolgens is de bank buiten bij de volgende pub al bezet en daarna volgt geen enkele open pub meer. We houden daarom een lange rustpauze op een grasveld achter het dorp onder een oud viaduct. Marion slaapt zelfs een beetje.
Tegen vier uur beginnen we aan de klim naar Mount Leinster. Het gaat over steeds kleinere verharde weggetjes schuin naar de heidebergketen. Het is een prachtige route waar elke automobilist weer zwaait of zelfs stopt voor een praatje. Een boer op tractor stopt en stapt omlaag voor een gesprek. Als hij hoort dat we ergens bij Tom Duff willen kamperen, wijst hij ons de weg naar een wei van hem en zegt hij dat we ‘more than welcome to camp there’ zijn: rechtdoor tot na de crossroads, dan bij de splitsing bij het vakantiehuis rechts en dan de wei na het ‘tilt field’ (dat is een omgeploegd veld). Hij roept ons nog na dat hij Michael Ryan heet.
We wagen het erop en vinden een wei met prachtig uitzicht, maar natuurlijk wel flink hellend. Voor de zekerheid vragen we bij een huis in de buurt of dat inderdaad wel Michael Ryan’s wei is en dat is zo. De vrouw biedt water, koffie, thee en zelfs wijn aan. Dat hebben we echter allemaal al bij ons, maar het blijft toch enorm gastvrij.
Onderaan de wei vinden we een redelijk vlakke plek en wordt de tent opgezet. We koken en eten wat hoger in de wei voor het uitzicht op de bergketen. Marion eet de pittige ‘rice tikka with vegetables’ en Rob de ‘pasta with soy and tomato sauce’. Dat klinkt culinair, maar het komt gewoon uit een pakje. Dit zal zeker de mooiste kampeerplek van deze vakantie zijn met zo’n uitzicht. Na het maken van een mooie zelfontspanningsfoto en het nuttigen van de wijn gaan we eens uitproberen of deze kampeerplek inderdaad vlakker is dan die van afgelopen nacht.