2015 16 Tom Duff - Clonegal
Vrijdag 31 juli Etappe 26
We hebben veel beter dan gisteren geslapen. Het was niet alleen vlakker, het lijkt hier ook een stuk droger dan gisteren. We maken koffie, ontbijten, pakken in en halen nog even water bij het huis vlakbij. Dan gaat het omhoog over een smal verhard weggetje met links een heideberg (Tom Duff) en rechts bos. Het loopt lekker, behalve dat hier enorm veel vliegen zijn. Het is echt niet normaal. Deet werkt maar heel even. Er zwerven continu tussen de 10 en 20 vliegen rond ons hoofd. Thuis eens uitzoeken wat met hun natuurlijke vijanden is gebeurd.
Om elf uur zijn we boven op de pas bij de Nine Stones. Hier kun je naar rechts een uitstapje maken naar de top van Mount Leinster, maar wij gaan gewoon rechtdoor. De Nine Stones zijn overigens maar een paar grote keien op een rij, geen standing stones dus niet interessant. De weg wordt nu echt prachtig met links, rechts en voor ons hei met schapen. Talloze foto’s worden gemaakt. De vliegen zijn nu weg en dat komt door de sterke en koude wind die hier waait. Vanwege die wind houden we onze koffiepauze achter een muurtje bij een wildrooster.
Als er een bui overtrekt, pakken we alles in en lopen we door dennenbos langs een windmolenpark omlaag naar Kildavin. Omdat dit een langere bui is, moeten we de lunchpauze een tijdje uitstellen. Ondanks de vele bewolking en harde wind deze zomer, is dit overigens pas de tweede keer een wat langere regenbui. Onder in Kildavin is de grote pub nog open en kunnen we nog net een pot thee bestellen. Buiten tegenover deze pub staat bij de kerk het begin/einde bord van de South Leinster Way, die we vanaf Carrick-on-Suir hebben gevolgd. We moeten nu 4 km. verbinden naar Clonegal en kunnen dan aan ons laatste Ierse pad beginnen: de beroemde Wicklow Way.
Dat zal echter pas op zondag zijn want morgen hebben we een rustdag. Rond vijf uur sms-en we vanuit een prachtige en nostalgische pub in Clonegal naar de B&B in Bunclody waar we zullen blijven en die ons op komen halen. Ondanks dat de telefoon kuren heeft (bellen gaat niet meer), gaat dat goed en zijn we om half zes in B&B Weston House. Liz de eigenaresse zit vast in het verkeer in Dublin en haar hulp moet naar een parochiefeest, dus wij zijn tijdelijk de beheerders. Terwijl we buiten de tent drogen en zelf douchen, moeten we ook drie jonge Zwitser ontvangen en hun kamers tonen. Dat komt allemaal goed.
In het centrum van dit best wel grotere en welvarende stadje eten we redelijk in een druk en Amerikaans aandoend restaurant. Waarschijnlijk komt dat door de vele hotelgasten van het enorme hotel hiernaast. Bij de Spar kopen we tenslotte nog een fles Malbec die we in de kasteelachtige eetkamer voor de haard voor een deel nuttigen. Behoorlijk moe gaan we naar bed.