2015 18 Clonegal - Raheenakit
Zondag 2 augustus Etappe 27
Met alle kleren weer schoon en droog en de buik vol met een prima vegetarisch ontbijt zeggen we Liz om 8.45u. gedag om met de taxi naar Clonegal te worden gebracht. Ook de taxichauffeur heeft het over de landbouwshow morgen in Tinahely. Hij gaat er gevogelte showen. Het schijnt een nogal groot evenement te zijn en morgen eindigen we in dat dorp. Misschien moeten we dat toch nog meepikken, zo’n Ierse landbouwshow.
We beginnen vandaag met de Wicklow Way en verwachten dan ook komende dagen meer wandelaars tegen te komen dan tot nu toe. Qua weg is het nu nog niet zo bijzonder. Meer van hetzelfde als voorheen: kleine verharde landbouwwegen afgewisseld met boswegen. Het loopt wel weer net als na de vorige rustdag heel erg goed. Alleen weer jammer van die enorme hoeveelheid vliegen het eerste uur.
We besluiten om een extra stuk te lopen: naar de kerk en het grote kruis van Aghowle en de pub van Crab Lane. Dat zijn 5 km. extra, maar we hebben de tijd en het weer is prima. We krijgen er geen spijt van. Aghowle blijkt een eeuwenoude ruïne kerk te zijn midden in de weilanden met daaromheen natuurlijk een oud kerkhof. Het geheel is bijna rond, ligt iets hoger en is omheind met muur en bomen. Heel sfeervol en beschut van de wind kunnen we hier perfect lunchen.
Daarna is het nog een kilometer naar Crab Lane, een pub op een kruispunt van veldwegen met 3-4 huisjes erbij. De pub is open en natuurlijk zijn wij de enige gasten. De zoon bedient ons, maar uiteindelijk is het de vader die met ons komt praten. Hij is wat onverzorgd en heeft duidelijk al te veel gedronken, maar het wordt evengoed aangenaam. Hij laat ons zien waar de jeugd gisteren hun beachparty had en laat me een kleine Guinness tappen (eerst bijna vol tappen met de tap naar je toe, dan aftappen met de tap van je af). De pub hangt vol met cheques van gemiddeld € 10.000,- en dan blijkt dat hier jaarlijks van alles wordt georganiseerd t.b.v. een goed doel: ze helpen locals tot 10 km. afstand die door kanker getroffen zijn. Natuurlijk doneren we nu ook wat. Tenslotte horen we van hem dat hij ook undertaker is, dus een combinatie van barman, helper voor mensen met kanker en begrafenisondernemer.
Als we tegen half vijf vertrekken en we terug naar de Wicklow Way lopen, komt hij met zijn auto langs en staat hij erop ons naar de route terug te brengen. Hij rijdt echter door waar wij van de route zijn afgeweken en zet ons iets verder af waar de route weer de verharde weg verlaat. Marion zegt vanaf de achterbank dat als ik die 800 meter nog wil lopen, ik dat maar alleen moet doen en zij wel wacht. Het doet inderdaad wat pijn: zo slaan we 800 meter wandelen over. In de kilometers telt het niet mee, maar toch. Ik ga het echter zelf ook niet lopen. Grappig is het dat de kroegbaas ons bij het uitstappen zegt dat hij van zijn zoons niet meer mag rijden vanwege zijn blackouts. En nu had hij ook al genoeg op…
Maar goed, wij gaan nog een paar kilometer wandelen. Het is omhoog een heuvel met bos op en daar waait het behoorlijk. Tegen zes uur vinden we aan de rand van het bos langs een paadje een vlakke plek met uitzicht, maar wel met veel wind. Er zijn wel plekken met minder wind, maar die zijn niet fotogeniek genoeg. De tent wordt aan de kant van het pad op de brandnetels gezet, er worden foto’s gemaakt en met een beker wijn wordt gegeten. Om acht uur moeten we echt de tent in, want het stormt ondertussen en begint ook te regenen. Het duurt een hele tijd voor we met dit kabaal in slaap vallen.