2016 7 Trearddur Bay - Church Bay
Vrijdag 1 juli Etappe 37
Het heeft nog wel wat geregend vannacht, maar alles is droog gebleven en als we opstaan schijnt de zon alweer volop. We kunnen zo de tent nog mooi drogen, voordat we met de volgende 20 kilometer gaan beginnen. Volgens de kaart en een oude wegwijzer loopt er een public foothpath vanaf de camping naar het oosten voor onze doorsteek naar Four Miles Bridge, maar wat we ook proberen: het loopt vast bij stacaravans, in stekelstruikjes of in een moerasachtig gebied met riviertje. Uiteindelijk vertrekken we zo eerst om 8u. en na de mislukte doorsteek poging om 9u. nogmaals bij ons plekje op de camping. We hebben dus een uur verloren. We komen nu wel langs een hotel, waar we ons een pot thee bestellen.
Vanaf hier volgt een vlakke route langs marshland: een getijde moeras. We moeten 2 kilometer landinwaarts langs een brede riviermonding en daarna hetzelfde stuk aan de andere kant weer terug. Het landschap is volledig anders dan gisteren, maar het heeft evengoed zijn charme. Bij de voetgangersbrug over het riviertje proberen we zo beschut mogelijk te lunchen, maar dat lukt maar matig. Wat betreft wandelaars is het natuurlijk een stuk rustiger dan gisteren bij South Stack, maar evengoed komen we twee stellen tegen die waarschijnlijk de lange afstand route volgen. Zeker weten doen we dat niet, want wandelaars hier lijken vooral te willen doorlopen.
Over het strand met voornamelijk keien en dan wat door het heuvelland met vooral weiden, nu en dan een huis en regelmatig wat stacaravans schiet het goed op vandaag. Na vijf uur lopen hebben we er vijftien kilometer op zitten en dat is inclusief twee pauzes, maar exclusief het eerste uur verlopen. De benen worden dan ook weer zwaarder, terwijl het pad meer begint te stijgen en te dalen over de gelukkig ook steeds ruiger en mooier wordende kust. Vóór ons zien we al de heuvels die morgen gaan komen en dat ziet er goed uit!
We slapen deze nacht op een mini-camping in Church Bay. Het is een redelijk vlak grasveld met een stuk of acht caravans, campers of tenten. We zetten onze tent zo beschut mogelijk neer en dat is bij de heg waar aan de andere kant het laatste thatched house van Wales ligt, dat nu een museum is. Het sanitair bestaat uit 2 WC/wasbak combinaties en 2 douches en dat is voldoende.
Om half zeven lopen we naar de vlakbij gelegen Lobster Pot, een behoorlijk luxe restaurant waar we ondanks onze stinkende wandelkleren toch welkom zijn. We eten er overheerlijke gevulde kreeft met daarbij natuurlijk een goede fles wijn (Saint Veran). Het is voor Marion de eerste keer kreeft en ze vindt het verrukkelijk. Als we naar de hoger gelegen pub vertrekken, druppelt al wat chiquer volk binnen: waarschijnlijk allemaal Engelsen, want de Welsh gaan de wedstrijd Wales – België bekijken. Wij dus ook.
De lokale pub is een wat eenvoudig kamertje onder een groot huis, bovenop de heuvel bij de kerk. Een Welshman vraagt me al snel of ik een Belg ben, maar ik ontken en zeg dat ik dan niet had durven komen. Uiteindelijk wint Wales met 3-1 en de paar onverstaanbare locals zijn uitzinnig. Toch leuk voor zo’n klein land. Tijdens de rust praten we wat met de belangstellende Engelsen uit Leek, die ook op onze camping liggen. Tegen half elf liggen we in de tent met veel te veel alcohol op.