2016 24 Carreg-y-Big - Four Crosses
Zondag 27 augustus Etappe 51
Vannacht tegen middernacht hebben de mannen hun tent afgebroken en zijn ze vertrokken. Het mysterie is nu nog groter en zal nooit worden opgelost. Hoewel het overdag heel warm is (gelukkig!), is het ’s nachts te merken het bijna september is. Het koelt dan af tot 7°C en ’s morgens zijn het gras en tent kletsnat. Tijdens het ontbijt kan die laatste mooi in de zon drogen op een hekwerk, terwijl wij aan een picknicktafel eten. Dat is toch wel wat luxe!
Het is een half uur lopen naar een oude paardenracebaan, waar al veel mensen in de morgenzon hun hond uitlaten. We komen een jonge Canadees tegen die in zijn eentje dit pad loopt en vooral last heeft gehad van opdringerige koeienkuddes. Terwijl langs Canadese paden beren zitten! Een langgerekt mooi hellingbos volgt en net als het flink gaat regenen bereiken we de Postoffice/winkel van het dorp Trefonen, waar we binnen aan een tafel onze gekochte vruchtenyoghurtjes kunnen eten. Als we weer buiten komen is het droog en dat blijft het verder ook.
Om half 1 lunchen we op een heuvel van maar 255 meter hoog, maar met een fantastisch 360° uitzicht. Dit moet die heuvel zijn die ook bij het Engelse koppel drie dagen geleden zo’n indruk had achtergelaten. Hier kunnen we blijven kijken. In de afdaling komen we langs een huis waar ijs wordt verkocht aan passanten. Dat doen we en tijdens het eten daarvan maken we een praatje met de Engelsman (want we zitten hier net in Engeland). Het gaat vooral over Wales-Engeland (dit zijn de marshes die feitelijk door de Engelsen gekoloniseerd zijn), het Welsh (de uitspraak van Llan = Kglen) en Offa’s Dyke Path wandelaars (veel mensen die in hun jeugd dit snel liepen en rond hun zestigste terugkomen om te zien wat ze gemist hebben).
Wat verder begint het vermoeiend te worden en waarschijnlijk komt dat door de kilometers van gisteren. Evengoed moeten we door en na een klim slingeren we tussen hellingbos en golfbaan naar Llanymynech Rocks, een afgedankte steengroeve hoog boven de vlakte die voor ons ligt. Het is nu een natuurgebied en we houden er een bijkom koffiepauze voordat we aan de laatste 4 kilometer van vandaag beginnen. Die lopen langs weer een smal kanaal, het Montgomery Canal, dat helemaal aan het dichtgroeien is, maar wel een aardig gerestaureerd sluisje bevat en goed uitzicht geeft op de rotsen van Llanymynech achter ons.
Om zes uur zijn we bij de Golden Lion, een pub waar je ook kunt kamperen. Er is echter niemand te zien en alles is dicht. Terwijl we ons voornemen om even goed hier te blijven kamperen, komt er toch iemand tevoorschijn en blijkt het pas om zeven uur open te gaan. Het komt dus weer goed. We hebben zowaar een klein hok met WC, kraan en warme douche en opnieuw picknicktafels. Terwijl Marion de tent opzet, haalt Rob ontbijt bij de Costcutter bij het tankstation.
Als de pub open is gaan we naar binnen. Eigenaar Rob is een wat verlegen muzikant en zegt ons een paar keer dat hij vandaag niet veel volk verwacht. Uiteindelijk zijn er toch nog vijf anderen, waaronder zijn vrouw en een ander familielid. Het loopt volgens ons niet lekker met de zaak. Het is natuurlijk nadelig dat de drukke weg om het dorp is gelegd, maar als we vragen of we hier kunnen eten, komt het erop neer dat we moeten wachten tot zijn vrouw er is en of ze wel wil koken. Zo loopt een zaak natuurlijk nooit. Ons avondeten bestaat daardoor uit prima afhaal Chinees, die ook in dit dorpje van niks ligt, aan de achterkant van een soort fabriekshal. Ze doen trouwens ook fish & chips. Dat is wél ondernemerschap. Om half tien slapen we.