2016 25 Four Crosses - Welshpool
Maandag 28 augustus Etappe 52
We hebben goed geslapen ondanks de drukke weg achter de pub. Ook vandaag is de tent kletsnat en wordt die in de zon over een hek gedroogd, terwijl wij aan een picknicktafel ontbijten. Dit begint te wennen…
We kopen vers gebakken stokbrood en beginnen aan de vlakste en kortste tocht van deze vakantie. We gaan door het brede dal van de Severn, die hier een stuk naar het noorden stroomt en dan na een brede bocht naar rechts uiteindelijk als enorm brede getijderivier bij Bristol de grens tussen Wales en Engeland vormt. Het houdt in dat we na 3 kilometer over en langs Offa’s Dyke path die hier kaarsrecht door weilanden loopt, nog eens vijf kilometer Severn dijk door de weilanden volgen.
Volgens de wandelgids moet hier langs de dijk een ‘cake stall’ liggen en ik baal omdat we al langs het witte huis zijn waar die moet liggen. Maar dan zit daar een stel aan een terrastafel. Het zijn geen locals, maar wandelaars die van de andere kant komen en hier van homemade cake genieten die voor £1,- per plak wordt verkocht. We eten ook een plak en praten uitgebreid met Tim en Lynn over wandelen, lichtgewicht kamperen en lijnen. Vooral Tim wordt enthousiast over onze extreme vorm van gewichtsbeperking, tot tandpasta tabletten en scheerolie aan toe. Een uitermate prettige ontmoeting!
Vier kilometer verder lunchen we op de oever van de Severn waar aan de overkant wat vissers staan. Met dit mooie uitzicht, vers stokbrood en volop zon en iets meer dan 20°C is het ook nu weer heel aangenaam. Twee uur verder langs weer het Montgomery Canal met een groep zwanen met jonkies zijn we al in Welshpool, waar we twee nachten zullen blijven in het Westwood Park Hotel, dat eigenlijk een pub B&B is. Ze zijn nog gesloten, dus we lopen door naar het centrum van dit stadje waar krankjorum veel verkeer doorheen rijdt. Daar strijken we neer op het enige terras waar iets van schaduw te vinden is: dat van The Royal Oak. Net als onze B&B heeft het wat stedelijks, want het is een bakstenen gebouw van drie verdiepingen hoog met veel wit rond de ramen en deuren. Na shandy volgt Guinness en Carlsberg. Dit is een prima begin van onze rustdag.
Nadat we zijn ingecheckt gaan we uit eten bij de lokale Italiaan, die voortreffelijk eten heeft (gevulde champignons, aubergine lasagne, gegrilde groenten) maar ook wat ongeorganiseerd is: de mensen voor ons maken stennis omdat ze te veel moeten betalen, wij krijgen een rekening van wel £20,- te laag. In Westwood Park nemen we nog een Drambuie afzakkertje en raken aan de praat met een paar van de acht (stam)gasten van gemiddeld 60 jaar oud. Een heel aangenaam gezelschap, dat zelf contact zoekt en over van alles kan meepraten. Evengoed gaan we niet veel later dan 21u. naar bed, onze vaste tijd nu.