2016 28 Mellington - Llanfair Hill
Donderdag 31 augustus Etappe 54
Vaste prik is half 6 wakker en om 7 uur opstaan. De tent is weer kletsnat, maar die kan mooi in de zon op een hek worden gedroogd. Het is weer luxe hier, want we kunnen warm douchen en op een bank bij de vijver ontbijten en eekhoorns spotten. Het is weer een heerlijke plek. Evengoed vertrekken we weer rond half negen, want het wordt toch een van de zwaardere dagen vandaag vanwege in totaal 1400 meter hoogteverschil te overbruggen en dat is exclusief de stiles en het wisselen tussen linker en rechterkant van de dijk. Het wordt namelijk ook vandaag een ‘dijkdag’ die hier in veel meer heuvelend gebied dan gisteren nog steeds redelijk recht doorgaand onze leidraad vormt.
Vanuit de camping gaat het al direct omhoog en boven zegt een boer “the worst part is yet to come”. Het zal inderdaad een paar keer steil omlaag en weer omhoog gaan, elke keer ruwweg 150 meter. We zitten hier in AONB Shropshire Hills en dat lijkt qua hellingen op de Ardennen, alleen minder bos. Het is een prachtig gebied met weilanden en wat hellingbossen en nauwelijks bebouwing.
We passeren Churchtown, waar een paar dagen geleden een Engelsman over zei dat het recht omlaag was, dan Churchtown en weer recht omhoog. Churchtown is niet meer dan een kerkje, een oude boerderij en een stacaravan met blaffende honden… De dijk is hier prachtig: goed te zien, hoog en vaak met greppel. We komen vijf uur lang niemand tegen en passeren vlak voor Newcastle het bord dat het midden van Offa’s Dyke Path aangeeft. Daar komen we twee dames tegen, waarvan één eerder hier met haar moeder heeft gelopen en ons meldt dat onder in het dal een waterkraan is. Dat staat ook op de kaart en onder een houten klepje zit inderdaad een kraan. Leuk! We maken er echter geen gebruik van, maar verlaten even de route en dalen af naar Newcastle waar een sfeervolle pub ligt. We gaan namelijk toch vrij kamperen, dus moeten niet te vroeg aankomen.
De pub blijkt nog dicht, maar gaat om 15:45u. toch open als de eigenaresse aan komt. Een shandy en wat verslag bijschrijven verder, gaan we met gevulde waterzak omhoog op zoek naar een kampeerplek. Het is nog steeds lekker warm, maar hoe hoger we komen, deste harder het waait. We gaan over een ‘wild grazin’ heuvel-plateau genaamd Llanfair Hill van 432m. hoog en de dijk slingert daar prachtig overheen. Het is ook heerlijk dat hier geen stiles zijn, want we hebben er zeker 20 gehad vandaag.
Net voordat de afdaling weer begint, vinden we nog voor 19u. een vlakke plek aan de goede kant van de dijk. Goed betekend in dit geval beschut tegen koude westenwind. De tent staat snel op, dan een goede maaltijd uit een zakje (kabeljauw in romige kerry en farfalle met gorgonzola/spinazie) en tenslotte rode wijn en wat noten. Om acht uur liggen we al in de tent, benieuwd of in de enorme wei waar we in staan toch schapen of koeien lopen. Dat zien we morgenvroeg wel.