2016 30 Dolley Green - Gladestry
Zaterdag 2 september Etappe 56
Deze laatste nacht in de tent hebben we prima geslapen. Het is zwaar bewolkt en we hebben begrepen dat het zeer goede en zonnige weer tijdelijk wat minder wordt. Daarom zijn de regenbroek-en-jas al vanaf het begin aan en dat is maar goed ook, want na terugkeer naar Offa’s Dyke (en Path) begint het te regenen. Dat gaat zo zeker twee uur non-stop en we worden kletsnat. We weten dat ongeacht welk materiaal je ook hebt, je na zoveel regen altijd kletsnat bent. We vinden gelukkig rond half twaalf een open schuur en zetten er koffie. Net als we vertrekken komen vanuit het zuiden twee mannen, en die gaan ook in die schuur koffie zetten.
Wij moeten omhoog naar een zoveelste mooi heide/varens plateau en komen nog twee eveneens kletsnatte koppels tegen. Ze maken een foto van ons, wat wel handig is want zelfontspanner foto’s in de regen is moeilijk. Op het plateau mist het zodanig en zijn de paaltjes dermate schaars, dat we voor de eerste keer overwegen het kompas tevoorschijn te halen. Gelukkig komt toch een heg in het zicht en kunnen we verder. Dit is ook de plek waar we de laatste keer Offa’s Dyke zien. Hij sluit zowel in het noorden als het zuiden niet aan op de kust en de padenplanners hebben daarom voor een deel de vrije hand gehad qua parcours, want de trail loopt wel van kust tot kust.
Over een golfbaan dalen we af naar Kington, waar we in een pub willen eten en drogen. We hopen en verwachten dat het vanmiddag iets beter weer zal zijn. Bij de eerste zaak waar staat dat je kunt eten en drinken en ‘walkers welcome’ zijn, gaan we naar binnen, dan in de hal de kletsnatte schoenen, regenbroek en-jas uit en vervolgens blijkt binnen dat juist vandaag er niets te eten is. Grrr… Alles weer kletsnat aan en naar een volgende zaak, waar het wel OK is: gezellig druk, warm en goed eten. Het is hier een beetje de Engelse variant van de Duitse Kaffee mit Kuchen, want veel mensen drinken thee of koffie met scones, chocolate cake of wat anders. Gelukkig hebben ze ook panini’s en broodjes, zodat wij wat fatsoenlijks kunnen eten.
Tegen drie uur vertrekken we redelijk gedroogd, terwijl het buiten nog wel steeds bewolkt, maar ook droog is. Het laatste stuk vandaag gaat over de Hergest Ridge, een langgerekt hei-plateau van iets meer dan 400 meter hoog. In de gids is dit beschreven als ‘one of the highlights of the entire route’. Ondanks het grijze weer en de sterke tegenwind begrijpen we dat wel. Het plateau zelf is behoorlijk groot, de uitzichten zijn immens. De Black Mountains (deel van Brecon Beacons National Park) nadert dan ook. Als we volgend jaar weer in Hay-on-Wye gaan beginnen, moeten we daar al direct over heen. Verder zijn een vierkant met Monkey Puzzletrees en de enorme hoeveelheid schapenpoep noemenswaardig. Normaliter kunnen we die met lopen nog ontwijken, nu lukt dat echt niet meer.
We slapen deze nacht in een pub B&B: the Royal Oak in Gladestry. Het ziet er prachtig oud-knus uit met open haard en donkere balken. Er zijn maar drie kamers en in de andere twee zit een Engels gezin die morgen in de buurt een puppy gaan ophalen. Na een douche kunnen we om 19u. eten en we krijgen een plaats bij de haard. Prima gegeten en daarna gepraat met Brian, de eigenaar. Hij is een jaar of acht gelden opgehouden met IT en is toen dit begonnen. Het is geen vetpot en best veel werk. Hij mist ook wel de intellectuele uitdaging. De Brexit ligt gevoelig: hij noemt als voorbeeld de schapenboeren die allemaal voor de Brexit hebben gestemd en nu helemaal blij zijn met de paar cent stijging van de schapenprijs, maar volledig voorbij gaan aan de grote devaluatie van het Pond waardoor energie en alles wat geïmporteerd wordt zoveel duurder wordt. We voelen met hem mee.