2017 15 Durrington - Stonehenge
Maandag 5 juni Etappe 70
Om 04:00u. loopt de wekker af en om half 5 zitten we in de taxi die we eerder hebben geregeld. Het is erg koud, dus zowel trui als jas gaan aan. Netjes op tijd zijn we bij het bezoekerscentrum van Stonehenge, waar we na het tonen van onze ‘Inner Circle booking confirmation’ naar binnen mogen. In het busje dat ons naar de steencirkel brengt zijn 30 stoelen en dat is ook exact het aantal tickets die ze voor zo’n inner circle visit verkopen.
Klokslag 5 uur zijn we bij Stonehenge. We krijgen nogmaals te horen dat het verboden is de stenen aan te raken en mogen dan naar binnen. Het touw dat overdag de bezoekers van de cirkel af moet houden (zeker 50 meter van de cirkel af) is een beetje weggehaald, zodat we bij de stenen kunnen. Vanwege de diverse berichten hadden we een behoorlijk lage verwachting van deze wereld attractie en misschien valt het daarom zo mee. De stenen zijn behoorlijk groot als je er naast staat en zo met schemer en bijna niemand in de omgeving heeft het zeker wat. Het is alleen stervenskoud. Ongeveer de helft van het gezelschap (vooral Duitsers) is hier vooral vanwege de spiritualiteit want ze staan minutenlang vlak naast of voor een steen, lopen met wichelroedes of hangers rond en Marion hoort zelfs iemand zingen. Het hoort erbij.
Terug bij het bezoekerscentrum staat onze taxi weer klaar en die brengt ons terug naar Amesbury waar we om half 7 direct kunnen ontbijten. Daarna gaan we nog even naar bed om bij te komen en vooral om op te warmen van de kou. Tegen half 10 staan we op en gaan we met de bus terug naar Durrington voor de laatste kilometers. Ondertussen regent het en dat is wel jammer, want zo zien we de diverse megalithische monumenten op weg naar Stonehenge wel, maar nodigt het niet uit om er lang bij stil te blijven staan.
Stonehenge komt na een half uur in beeld en het is er belachelijk druk. Door de hoeveelheid mensen met paraplu’s valt het monument nauwelijks nog op. Ze lopen in file achter elkaar door de stromende regen er om heen en moeten dan weer een tijd in de rij om in de bussen te kunnen stappen die hun naar het bezoekerscentrum terugbrengt. Wat zijn we blij dat we hier vanmorgen al zijn geweest, want op zo’n manier is het echt niet interessant of mooi meer.
Hoe dan ook: Rond twaalf uur maken wij onze eindfoto in de regen met op de achtergrond Stonehenge. Ook deze missie is geslaagd: we hebben meer dan 260 km. overbrugd en meer afwisseling gehad dan bij de eerdere tochten. Qua landschap: hoog en leeg heidegebergte, grote bossen, grasheuvels in alle gradaties, de baby-Thames. Qua cultuur: klooster en kasteelruïnes, de typische Cotswolds huizen van mergel, kathedralen, huisjes met dikke rieten daken, steencirkels, grafheuvels, ringforten, White Horses.
Het weer was onwaarschijnlijk mooi en heeft er mede aan bijgedragen dat het vaak zwaarder was dan andere jaren. We blijken achteraf ook twee dagen meer dan 25 km. te hebben gelopen, en dat is eigenlijk te veel. Over een paar weken gaan we Engeland afronden en komen we in Frankrijk.