2017 3 Llanvetherine - Monmouth
Woensdag 24 mei Etappe 60
We hebben heel goed geslapen, blijkbaar was het vlak en ook qua temperatuur precies wat we moeten hebben. Van de schapen laden hebben we geen last. We zijn namelijk toch altijd vroeg wakker en blijven dan wat liggen voordat we opstaan. Deze keer doen we dat om half acht en dat moet wel, want we drijven dan de tent uit, zo warm is het. De tent is wel kletsnat, dus die wordt over een hek te drogen gehangen.
Wij ontbijten ondertussen aan een picknicktafel met ultra verse gekookte eitjes, net geraapt door Kate. Ze is heel actief: ze geeft les aan scholen over het boerenbedrijf en schapen en geeft daarover ook voorlichting op haar boerderij en op jaarmarkten. Ze hebben twee boerderijen en naast de schapen maken ze ook zelf cider. We krijgen een korte rondleiding in de oude cidermakerij. Die hoorde vroeger bij White Castle, net als een verdwenen watermolen wat verderop. Daar moet ook een otter zitten.
We vertrekken vrij laat, tegen 10 uur pas, en lopen binnendoor in een half uur naar White Castle waar we weer op Offa’s Dyke Path komen. White Castle is een best wel grote ruïne van een kasteel met gracht plus voorhof. Het is mooi, zeker door het briljante weer en het feit dat hier niemand anders is op de vuilnisman na.
We dalen door een holle weg af en met dik 25°C lopen we door golvend heuvelland richting Monmouth. Het landschap is niet heel bijzonder, maar wel aangenaam. Het is heerlijk rustig en we lopen over een afwisseling van smalle verharde weggetjes en voetpaden door appelgaarden, weilanden en akkers. Er worden een paar schaduw rustpauzes ingelast, want het valt niet mee in deze hitte. Zelfs de schapen zoeken de schaduw op!
We lunchen vrij laat in de schaduw in het parkachtige dal van de River Trothy. We komen nog redelijk wat wandelaars tegen, eigenlijk altijd wel stellen van onze leeftijd of ouder. Lang niet iedereen is in voor een praatje maar bij degenen die dat wel zijn, gaat het eerst over Offa’s Dyke Path en daarna onze expeditie.
Er volgen nog een zestal warme kilometers waarvan gelukkig een deel door het King’s Wood bos gaat, waar het nu en dan weldadig koel lijkt. Uiteindelijk zijn we nog voor vijf uur bij de Monnow Bridge in Monmouth, een typische brug met in het midden een middeleeuwse toegangspoort. Bij de pub daarnaast is het shandy en chips om bij te komen van deze op papier niet echt zware etappe (19 km. en 650 hoogtemeters). Maar met deze hitte plus het feit dat het de derde wandeldag is, was het wel zwaar.
We kopen avondeten bij Waitrose en lopen naar ons huisje wat verder in het centrum, dat we voor twee dagen hebben gehuurd. We hebben een code gekregen via AIRBNB waarmee we de sleutelhouder kunnen openen, maar die werkt niet en op het GSM-nummer van de eigenaar volgt een voicemail. Gelukkig bemoeien wat buren zich ermee die zeggen dat er vaker problemen met de code zijn (m.a.w. het is niet onze fout) en al snel is de voordeur toch open.
Ons huisje is maar een meter of 3½ breed en de voordeur komt direct in de eetkamer uit. Daarachter ligt de keuken. Een verdieping hoger ligt de TV-kamer met badkamer en daarboven weer twee slaapkamers. Het is heel mooi en sfeervol opgeknapt en we zullen het hier zeker twee nachten redden: We kunnen hier zelf koken én er is een was/droog machine. We douchen, eten een royale maaltijd salade met o.a. avocado, feta, boterbonen en gebakken champignons, bellen wat met het thuisfront en schrijven verslag bij/kijken TV. Terwijl de eerste was draait, gaan we naar bed. Te moe om het stadje te verkennen.