2017 7 Rudford - Painswick
Zondag 28 mei Etappe 63
Het was drukkend vochtig warm vannacht, maar toch hebben we goed geslapen op onze ‘privé-camping’. We hebben vandaag meer kilometers voor de boeg dan gisteren door het inkorten gisteren en vertrekken daarom al om acht uur. De tent is dan al voor het grootste gedeelte gedroogd in de zon; het lijkt weer een warme dag te worden. Het begint met een uitermate aangenaam stuk wandelen naar Gloucester. Het is redelijk vlak grasland met wat bos, een goed pad, geen stiles maar kissing gates (klaphekjes) en wat nieuwsgierige jonge stiertjes.
Al na twee uur zijn we in het rustige Gloucester. We kunnen de kathedraal met zijn mooie kloostergang niet bezoeken door de dienst die er wordt gehouden en foto’s aan de buitenkant kosten wat moeite vanwege de diverse werkzaamheden rondom. We lopen al snel door naar de historic docks voor een kop koffie. Gloucester heeft eeuwenlang een zeehaven gehad aan de Severn die hier een getijderivier is. De oude pakhuizen zijn opgeknapt en nu een bezienswaardigheid/uitgaanswijk. Juist dit weekend blijkt er een tallship festival te zijn en dat houdt in dat alles is afgezet, er tal van kraampjes en zelfs een reuzenrad staan en er bij de ingangen tassencontrole is. Begin daar maar eens aan met onze rugzakken.
We hebben toch al geen zin in die kermis en drinken een pot thee met scones bij een van de ingangen van het festivalterrein. We kopen vervolgens nog een nieuw gasbommetje en lopen over een lange multiculti straat die steeds beter wordt de stad uit. Het is drukkend warm als we tussen picknickende gezinnen aan de beklimming van de Robins Wood hill beginnen. Boven bij het beacon is het dan ook behoorlijk uitpuffen met aardig uitzicht op deze grote stad.
We gaan aan de andere kant door het bos omlaag en raken weer eens van de route af. Uiteindelijk lopen we dwars over een golfbaan naar de verharde weg en naar ons gevoel hebben we niet eens heel veel extra meters gemaakt. Na het kruisen van de autoweg M5 volgt een korte beklimming door bos, de Cotswolds in. Voor de afwisseling is dit stuk route heel goed bewegwijzerd. Toch volgen we ook nu weer een stukje verharde weg om op te schieten. Helaas gaat dat deze keer over een vrij drukke weg, dus het is telkens wisselen naar de buitenbocht zodat het hardrijdende verkeer ons op tijd ziet.
Tegen 17u. zijn we op de top van Painswick Beacon, een vrij groot stenentijdperk fort met meerdere wallen rondom. Het is mooi, alleen jammer dat een deel wordt gebruikt als golfbaan, heel on-Engels. We hebben hier nog uitzicht op de Black Mountains, May Hill en Robins Wood hill: wat een grote afstand hebben we al afgelegd! We volgen nu nog een piepklein stukje de Cotswolds Way naar het centrum van Painswick. Net als Offa’s Dyke Path is dit ook een national trail, dus overvloedig bewegwijzerd.
Painswick is een plaatje en precies wat we van de Cotswolds verwachtten: popperige huisjes van kalksteen (mergelachtig) met veel groen eromheen en ertegenaan. Er zijn dan ook redelijk wat opgetutte (het is zondag) toeristen die hier rondlopen. Ze moeten net als ons de tijd overbruggen totdat de twee restaurants open gaan (half 7), terwijl de enige pub al dicht is (5 uur). We wachten op de stoep en zijn als eerste binnen, want maken ons zorgen over het weer: na een drukkende middag vallen nu en dan al wat druppels en we moeten straks nog onze tent opzetten.
Zonder te haasten genieten we van ons maal (heilbot en zeebaars) en nemen we het restant van de wijn mee voor bij de tent. We kamperen vandaag op Painswick Glamping, een piepklein kampeerveldje met vijf plaatsen, een luxe mini sanitairgebouw, een visvijver, een pipowagen en een vakantiehuisje. Hier staan we prima. Zeker als de beheerster ons ook nog wijst op een gebouw dat zo te zien voor de vissers is, maar waar we ook in mogen. Dat is handig als het later toch iets gaat regenen. Zo kunnen we droog op een bankstel bijkomen van weer een pittige dag.