2018 18 Mortain - la Fosse Arthour
Zaterdag 28 juli Etappe 98
Gisteravond na aankomst in Mortain hebben we al de startfoto gemaakt bij la petite cascade, waardoor we vandaag vanuit ons hotel niet nog omlaag en omhoog het dal in hoeven. We staan voor zeven uur op: als het echt warm wordt, dan kunnen we een lange middagpauze houden en tegen de avond de rest van de route lopen. We kopen vers brood en lopen door Mortain omhoog naar la petite chapelle. Dat is een kapel net op het plateau waar de enorme bossen beginnen met op een rotspunt een uitzichtpunt: een heel mooie plek om te ontbijten. Het is nog koel en door de wind zelfs wat koud, maar de truien hoeven nog net niet aan.
Door een rotsig hellingbos dalen we af en dan volgt twee uur heuvelig bos met nu en dan wat weilanden. Bij het dorp Rancoudray staat een kerkje met een madonna beeld uit de 12e eeuw. Dat is leuk, nog mooier is de picknicktafel onder een boom en de toiletten met kraan daarnaast. Een prima koffiepauze plek!
Hoewel het warm is, hebben we door het bos vanmorgen en de holle wegen die nu volgen daar weinig last van. Zo vordert het flink vandaag. Rond half een moeten we over een wildrooster een omheind bos in. We zien echter geen wild en vragen ons af wat hier zit. Tien minuten later verlaten we het gebied via een tweede wildrooster en dan verschijnt achter de afrastering een hert: een jong mannetje met onvolgroeid en beschadigd gewei. Het is een damhert en hij is nogal tam want volgt ons een kwartier langs het hekwerk. Dan is er weer een wildrooster waarmee we weer in dit gebied komen. In plaats van weg te rennen loopt het hert een kilometer met ons mee. Het is toch wat spannend ondanks dat hij zo tam is, want hij wil zowaar tegen Marion opspringen. Na een laatste wildrooster blijft hij teleurgesteld en zelfs wat in paniek achter. Bijzonder.
Een beetje verder moeten we water zien te krijgen, want tot onze vrij kampeerplek van vannacht komt er niets anders dan bos. Er liggen hier maar twee boerderijen en bij de eerste zijn alle rolluiken omlaag, ook die van de voordeur. Er klink wel geluid binnen, dus toch maar aangeklopt. Een man doet open; hij is met zijn vrouw nog aan het natafelen met de Tour op TV. We krijgen natuurlijk water en na een paar keer aandringen van hem, komen we ook maar naar binnen voor een kop koffie. We blijven er uiteindelijk dik een uur. Het gesprek gaat over een groep Bretonse wandelaars die hier langs kwamen op weg naar Venetië (dat hebben we al eerder bij la Terterie gehoord), een neef van hun die in Posterholt heeft gewoond en de keren dat zij in Duitsland zijn geweest, want daar ligt een zustergemeente van Barenton. Ze geloven hun ogen niet als we foto’s van het hert laten zien. Dat soort (‘Bambi’) komt hier namelijk niet voor. Het is inderdaad waarschijnlijk dat het uit een hertenkamp of zo hierheen is gebracht, zo tam. Zo’n gesprek onderweg is weer heel aangenaam.
Tegen vier uur vertrekken we en gaan we al snel een beboste heuvelrug op met wat hei en wat rotsen. Typerend voor deze streek. Anderhalf uur later komen we bij onze geplande kampeerplek: la Fosse Arthour. Dat is waar een riviertje door de lange rotsheuvelrug stroomt die we komende dagen volgen. Het is een mini canyon met een snelstromend riviertje, een meer en een rotswand waar geklommen wordt. Het is er vrij druk met wandelaars en dagjesmensen. Dit is dan ook een van de ruigste natuurgebieden hier. We zullen onze tent aan de oever van het meer zetten, bij een picknicktafel. Eerst moeten we echter wat tijd overbruggen met wijn en een pakjesmaaltijd, want het blijft tot half acht druk. Tegen half tien liggen we in de tent, dan zijn ook de laatste dagjesmensen weg.