2018 19 la Fosse Arthour - Domfront
Zondag 29 juli Etappe 99
Het heeft zowaar geregend vannacht. Als we opstaan is het droog, maar al snel valt weer een bui. We kunnen nog net buiten droog eten en dan begint het weer te regenen. Dat was niet voorspeld. We pakken in de tent in en vertrekken met de regenspullen aan. Rob heeft zijn regenbroek vergeten, net als vroeger met regenweer loopt hij dus in korte broek.
De GR gaat langs de rotswand omhoog om dan weer drie km. de heuvelrug te volgen. Hoewel niet hoog (220m.) heeft het wel wat bergachtigs want het is wat kaler, rotsiger en links en rechts loopt het steil omlaag. Als we afdalen gaat het steviger regenen en kunnen we blij zijn dat we weer veel holle wegen met beschutting krijgen tot Lonlay l’Abbaye. In dit dorp doen we wat inkopen en omdat het café met terras vakantie heeft, zetten we onze eigen koffie in een sfeervolle ciderpers hal, die bij de mooie abdijkerk in een park ligt. De hal is een soort museum met veel houtwerk en uitleg aan de muren. Ondanks de regen is dit aangenaam, niet alleen vanwege de overkapping en de waterkraan bij het openbare toilet, maar ook de prettige landelijke sfeer.
De route gaat verder over een glooiende holle weg die twee keer een dal in gaat en dan weer omhoog. Het is hier en daar flink verwilderd, dus mooi. We hadden gehoopt dat de regen alleen iets van vanmorgen zou zijn geweest, maar het houdt niet op. Ook nu zijn we blij met de beschutting van de holle weg.
Na 4 km. verlaten we de GR om naar Domfront af te buigen. Vreemd genoeg gaat de route niet door dit middeleeuwse stadje, terwijl het wel vlakbij ligt. We volgen een verharde weg waar bijna geen verkeer is en zien om drie uur de stad bovenop de heuvelrug: het lijkt wel wat op zo’n Zuid-Europees stadje bovenop een heuvel. De bovenstad is maar een paar straten en er liggen nog veel vakwerkhuizen, maar er is bijna niemand. We kunnen nog net op een terras (het is weer droog) wat drinken, maar dan gaan ze ook hier sluiten. We bezoeken de kasteelruïne op de punt en hoewel daar niet veel meer van over is, is het imposant. In de benedenstad is gelukkig wat meer bedrijvigheid en kunnen we zowaar in een café iets eten: omelet, friet en salade. Daardoor hoeven we niet te wachten tot die ene pizzeria die hier op zondag om 18u. open gaat en zijn we al rond die tijd bij de mini camping la Touche 3 km. buiten de stad.
Het is een vrij alternatieve camping: er zijn bio-producten te koop, er is een compost toilet en een badkamer en keuken. Goedkoop en ook leuk, want zo’n camping trekt veel wandelaars en fietsers aan. Fietsers omdat de camping aan de Voie Verte ligt, de bewegwijzerde fietsroute van Parijs naar Mont St. Michel. We installeren ons, douchen en komen onder het afdak aan de praat met Jacques en Angela, een Nederlands stel uit Zaltbommel die met tandem en fietskar naar St. Nazaire gaan (vanuit Nederland). Het wordt een aangename avond, waarbij wij als wandelaars een beetje meer van de lange afstand fietswereld horen. Het lijkt wat op de lange afstand wandelwereld met veel routes die zijn uitgezet en ook de zorg en aandacht voor materiaal. Wel telt gewicht bij fietsers wat minder; het is meer de duurzaamheid. Ze fietsen zo’n 70 km. per dag en de lengte en hellingspercentage van de heuvels zijn vergelijkbaar met de hoogtemeters van ons. Tegen tien uur duiken we ons tentje in.