2018 32 Yvré l'Éveque - Challes
Zaterdag 11 augustus Etappe 109
De tent is nat en wordt zoals zo vaak ook nat ingepakt. We zullen hem onderweg wel drogen, want het weer ziet goed uit: volop zon. We ontbijten op onze vaste plek bij de Wifi-zone en bekijken nog eenmaal de manier van kamperen die niet de onze is. Dan weer snel op pad, de laatste 3 dagen lopen naar Mayet. De verwachtingen zijn niet erg hoog: het wordt vlak, slechts drie dorpjes onderweg en de vraag is of daar nog wel een bakker, winkel of café open is. We hebben daarom voldoende eten bij ons om het tot maandag vol te houden, al is wat vers voedsel altijd prettig.
De eerste 8 kilometer zullen we ons door de vele toegangswegen, snelwegen en treinrails rond Le Mans moeten worstelen. Dat valt enorm mee: er is veel bos en daar lopen mooie (zand!)paadjes door. Ook zijn er veel mountainbikers, joggers en wandelaars op deze zonnige zaterdagmorgen. We hoeven slechts eenmaal een drukkere weg over te steken, de rest gaat via bruggen of tunnels. Een goed begin van de dag.
Pas na twaalf kilometer rond 12 uur houden we een pauze. Die is dan ook flink uitgebreid met koffie, broodje gezond (ei, tomaat, komkommer en mozzarella) en de tent drogen. Het is een heerlijk bos hier met veel varens en eindelijk niet zo veel braamstruiken meer. We zitten hier in het Bois de Loudon, dat deel uit maakt van een bosgebied van snel 40 km². Prachtig, ondanks dat weer wat lange rechte boswegen volgen; ze zijn niet verhard maar zand en er zijn meer en meer loofbomen en stukken hei.
Op een van die wegen komt een mountainbiker ons in paniek langs gescheurd en een paar meter verder vinden we zijn GSM. Hij is hem verloren en zoekt hem, maar doet dat zo snel dat hij hem over het hoofd had gezien. We geven hem aan zijn vriend en die heeft nog moeite om de eigenaar weer te pakken te krijgen. Voor ons volgt opnieuw een verrassing: het meer van Loudon is een ruig, venachtig meer met aan de overkant uitstekende dode taken die het wat spookachtig maken en eenden en zwanen. Een mooie plek voor nog een pauze.
Weer wat verder lijken we door nu drooggevallen veengebied te gaan en dat versterkt het vertrouwde Noord-Limburg/Kempen gevoel dat we al hadden. Evengoed is heel prettig lopen. Het schiet ook zo goed op, dat we besluiten een flink stuk verder te lopen dan gepland. Dat kan makkelijk, want we gaan toch vrij kamperen. Rond vijf uur zijn we in Challes waar bij de bakker die open is gekoeld drinken wordt gekocht die we op de trappen van de kerk nuttigen. Een oude vrouw van 85 jaar (Simone) komt voor een praatje en biedt ons koffie aan. Dat slaan we beleefd af, voor we het weten zitten we hier een hele tijd en we moeten nog een stuk uit het dorp lopen om weer bij mogelijke kampeerplekken te komen.
We vinden er een rond 19u. in een niet afgesloten weiland aan een bosrand. Toch 26 km. gelopen vandaag, mede door het uitrusten gisteren en het feit dat het niet meer zo kolkend heet is. We koken en als we de tent net hebben opgezet komt een boer langs. Hij zwaait en rijdt door en komt even later toch terug. Op de vraag of het goed is dat we hier kamperen zegt hij dat de wei van zijn buurman is en het wel goed zal zijn. Mocht het toch een probleem zijn, dan kunnen we in de wei ernaast, die is van hem. Vervolgens vraagt hij of we 3 schapen hebben gezien; die is hij kwijt. We horen nog een hele tijd het gefluit van hem om ze te lokken.
Net voordat we gaan slapen loopt heel rustig een flink hert door onze wei. Halverwege ziet hij ons pas, blijft een hele tijd kijken en loopt dan terug. Zo hebben we toch nog een mooie hertenfoto deze vakantie, want hoewel we er elke dag wel een of meer hebben gezien, was foto’s maken zo goed als onmogelijk.