2019 10 Chinon - Cheillé
Zondag 9 juni Etappe 119
Dit wordt onze langste dag (gepland 25,2 km.) en het ziet er om 7u. ook nog heel slecht uit qua weer: regen. We zullen dus gaan kijken waar we kunnen afkorten, want het grootste deel de 25 kilometer zijn ook nog recht boswegen. Onder het afdak van de receptie pakken we de tent nat in en voor acht uur steken we de brug over met een verse pain cereales in de rugzak en een croissant/pain chocolat in de buik. Onze eerste afkortingsactie is de lift naar het kasteel nemen. Dat scheelt 50 meter stijgen. De GR3 draait naar rechts en loopt langs grothuizen langs de helling iets omlaag (zucht). Wij buigen linksaf naar de grote toegangsweg naar Chinon en volgen die een paar kilometer tot bij de supermarkt E. Leclerc. We hebben geluk: er passeert bijna geen enkele auto op deze grote weg deze Pinkstermorgen. Qua weer is het regen en regen. Vlakbij de (gesloten) supermarkt ontbijten we onder een afdak en duiken daarna het enorme bos van Chinon in.
Ook met dit rotweer is dat bos mooi: een mix van loofbomen, dennen en hei. We komen zowaar de eerste rugzakwandelaars tegen: een koppel waarvan de jongen teenslippers draagt. Dat is hij gewend; hij loopt daarmee zelfs de marathon. Ook zij kamperen regelmatig vrij, maar ze hebben deze keer flink last gehad van de storm. Het lijkt inderdaad wel herfst. Met zo’n regenweer plus afkorting schiet het flink op: om half twaalf zijn we al in Saint-Benoit-la-Foret, dat over de helft ligt. Nog maar 11 kilometer te gaan dus. We lopen het gehucht in omdat er een picknicktafel moet staan, maar er is meer: de picknicktafel staat onder een afdak, er is een broodautomaat en er is een toilet plus water. Helemaal geweldig, zeker nu het droog is en zelfs wat zon verschijnt. De tent is in ieder geval droog als we meer dan een uur later weer verrekken.
Het bos blijft aangenaam lopen en een dik uur later komen we langs een oude opgeknapte abdij (Turpenay) waar zo te zien niemand woont. Fraai! Onze resterende kilometers trekken zich langer. Het bos wordt ook saaier en moeilijker bewandelbaar: vochtig brongebied met gladde boswegen waar veel geulen en plassen in staan.
Evengoed zijn we rond 17u. bij Nathalie in Beaulieu, een gehucht van vier huizen bij Cheillé. Zij zal tegen de zestig lopen en woont hier nu alleen, nadat haar man en vader binnen drie jaar zijn overleden en haar moeder naar een bejaardenhuis verhuisde. Wij hebben het hele landhuis voor ons alleen: bijna een kassteel zo groot. Nathalie zelf woont tegenwoordig in het bijhuis waar haar ouders woonden. Voor ons houdt dat in dat we een enorme slaapkamer, dito badkamer, keuken en gigantische woonkamer tot onze beschikking hebben. Allemaal overdadig ingericht met souvenirs uit Azië. Er staan van de vorige gasten nog twee koele biertjes voor ons klaar en die worden dan ook gretig op het terras genuttigd. We doen niet veel meer, want we zijn te moe: verslag, puzzelen, pakjesmaaltijd, wijn. Als we om 21u. gaan slapen, hebben we wel een écht kasteelgevoel.