2019 36 Charensat - Miremont
Donderdag 5 september Etappe 141
De kou viel vannacht nog wel mee, maar ’s morgens valt het wel tegen: waterkoud! We trekken dus veel kleren aan, ontbijten met vers stokbrood en pakken de kletsnatte tent in. Als we vertrekken gaan zelfs de handschoenen aan. We volgen een stuk de D13 en buigen na een dikke kilometer naar rechts waar we bij het grote meer van Chancelade weer op de GR41 komen. Het is een enorm meer met bossen rondom. Met wat zon zetten we koffie op de kleine stuwdam.
Als we weer vertrekken komen we een tweede GR41-bordje tegen. Op deze staat zelfs ons eindpunt van deze tocht: ‘Miremont, 3h.’. Een ruig golvend stuk bos volgt en dan veel weilanden. We merken dat dit toch weer een andere streek is dan de Creuse, want de huizen zijn van donkere natuursteen, de koeien zijn bruin met enorme horens en het is nog wat woester. Allemaal voortekenen van de naderende Auvergne die we steeds beter voor ons zien.
Als we naar het Chevalet dal afdalen komt een hele kudde koeien ons tegemoet: tractor ervoor en iemand met een stok erachter. De koeien zijn doodsbang voor ons, ook al stoppen we ons helemaal weg in de bermstruiken. Aan de andere kant van dit mooie dal gaan we nog een laatste keer omhoog en lunchen we op het hoogste punt op het plateau. Het is gelukkig toch nog warm geworden, zodat rond 14.15u. de slotfoto in T-shirt kan worden gemaakt. Miremont is een piepklein dorpje, maar heeft wel een winkeltje, camping, café én een klein gratis museum over vroeger met poppen. Die staan ook overal in het dorp, dus het wordt wel een wat vreemde slotfoto met wat poppen naast ons.
We drinken nog een biertje op de goede afloop en dan begint met de taxi naar Pontaumur onze terugreis. Morgen nog een stuk bus, trein en Thalys en dan zijn we weer thuis. We wisten vooraf dat dit niet de meest bijzondere deel van Ireland2Corsica zou zijn. Het was een geluk dat we de eerste helft in de Indre hebben gelopen, want die was (achteraf) toch wel vlak en saai. Maar zoals zo vaak: op het moment dat je er bent is elk kasteel, dorpje of terras een mooie bijzonderheid. De laatste week vanaf Boussac was heel mooi en afwisselend: het kasteel van Boussac, de Pierres Joumâtres, de Gorges de Voueize en het dal van de Cher vormden zeker de hoogtepunten van deze tocht. Dat belooft wat voor volgend jaar als we nog meer ruige natuur zullen tegenkomen in de Auvergne en de Ardèche.